فروزه

( دساتیر ) _نوشته استاد پوداود
( آذرکیوان ) _نوشته فتح اله مجتبایی در دایره المعارف بزرگ اسلامی
( صفت و همتای پارسی اش ) _نوشته بزرگمهر لقمان در پارسی انجمن
برای واژه صفت یک موجود یا شخص می توان از کهن واژهای ویژگی، سرشت، خوی، خیم ، بهره گرفت
همچنین برای واژه صفت بعنوان بخشی از ساختار یک جمله می توان از نو واژه ، گزار واژه بهره جست
صفت ( یک موجود یا انسان ) =ویژگی، سرشت، خوی، خیم
صفت ( بخشی از ساختار جمله ) =گزارواژه

چنان که: خدا از نشان ( وصف، صفت، حالت ) آفریدگان به دور است.
یا: نشان آفریده را به خود گرفت.
در شاهنامه نیز نمونه های پرشماری را دیدم که نشان به جای ( وصف، صفت، حالت ) بکاررفته است چنان که: نشان او در جهان پراگنده شد: یعنی وصف و آوازه ی او در جهان پراکنده شد.
در دانشنامه ی علایی هم دیدم که نشان دادن را به جای ( توصیف ) کردن بکاربرده است.
من هنوز کمی دودلی دارم، پیشنهادهای دیگران را هم می خوانم، اگر کسی پیشنهاد بهتر دارد بگوید.
پارسی را پاس بداریم. . .