فرو فشاندن

لغت نامه دهخدا

فروفشاندن. [ ف ُ ف ِ دَ ] ( مص مرکب ) پاشیدن. افشاندن. به پایین ریختن و پخش کردن. ( یادداشت بخط مؤلف ). || بیرون ریختن :
چنگ در بر گرفت و خوش بنواخت
از دو پسته فروفشاند شکر.
فرخی.
گوهر ز دهن فروفشاندی
بر تارک تاج او نشاندی.
نظامی.
|| ریختن و افشاندن گرد و خاک ازروی چیزی :
گرد لشکر فروفشاند همی
زآن سمن زلفکان لاله سپر.
فرخی.

فرهنگ فارسی

پاشیدن . افشاندن

پیشنهاد کاربران

بپرس