لیکن سوی مرد خرد خوشیهاش
زهر است همی چون فروشد از کام.
ناصرخسرو.
که از دیدن عیش شیرین خلق فرومی شدی آب تلخش بحلق.
سعدی.
- سر فروشدن ؛ پایین افتادن و فروافتادن سر در حالت شرم و تفکر ومانند آن : خردمند را سر فروشد ز شرم
شنیدم که میرفت و میگفت نرم.
سعدی.
شبی سر فروشد به اندیشه ام به دل برگذشت آن هنرپیشه ام.
سعدی.
|| فرورفتن. ( ناظم الاطباء ). فرورفتن چیزی به زمین و جز آن : عقیق وار شده ست آن زمین ز بس که ز خون
به روی دشت و بیابان فروشده ست آغار.
عنصری ( دیوان ص 63 ).
زمینش چنان بود که هر ستوری به روی رفتی فروشدی تا گردن. ( تاریخ بیهقی ). جرجیس پای بر زمین زد، جمله بتان در زمین فروشدند. ( قصص الانبیاء ).ندانیم کز ما در این راه رنج
کرا پای خواهد فروشد به گنج.
نظامی.
فروشد ناگهان پایت به گنجی ز دست افشاندیش بی پای رنجی.
نظامی.
شبی پای عمرش فروشد به گل طپیدن گرفت از ضعیفیش دل.
سعدی.
ولیک عذر توان گفت پای سعدی رادر این لجن که فروشد نه اولین پایی است.
سعدی.
گنج قارون که فرومی شود از قهر هنوزخوانده باشی که هم از غیرت درویشان است.
حافظ.
- در اندیشه فروشدن ؛ در فکر فرورفتن. تفکر : استادم در اندیشه دراز فروشد. ( تاریخ بیهقی ).- درخود فروشدن ؛ به فکر فرورفتن. تفکر کردن. غمگین بودن : در خود فروشده بود سخت از حد گذشته. ( تاریخ بیهقی ).
|| غوطه خوردن. غوص نمودن در آب. ( ناظم الاطباء ) : جبرئیل گفت : به چشمه فروشو تا عجایب بینی. فروشد. ( قصص الانبیاء ). گفت : وقتی به دریای مغرب فروشدم. ( قصص الانبیاء ). موسی خویشتن در آب افکند و فروشد. ( قصص الانبیاء ). || غرق شدن :
از این ورطه کشتی فروشد هزار
که پیدا نشد تخته ای بر کنار.
سعدی.
|| وارد شدن و دخول بجایی. درآمدن. ( یادداشت بخط مؤلف ). نزول نمودن. ( ناظم الاطباء ) : از هرکه به کوی اوفروشدبیشتر بخوانید ...