فرودریدن. [ ف ُ دَ دَ ] ( مص مرکب ) خراب شدن. واریز کردن چاه و جز آن. ( یادداشت بخط مؤلف ): تهور؛ فرودریدن بنا. انقیاض ؛ فرودریدن دیوار. ( منتهی الارب ). || شکاف برداشتن. ( یادداشت بخط مؤلف ) : چون دسته شد خمیده و گنبد فرودریدکم شد مزه ، بزه نتوان کرد زین فزون.سوزنی.|| شکافتن. پاره کردن : زن خود را به قتل آورد، پس شکم خود را فرودرید. ( ترجمه تاریخ یمینی ).
فرودریدن ؛ واژگون شدن. منهدم گشتن : انهیار، تهور، تهیر؛ فرودریدن بنا. ( از منتهی الارب ) . هدم ؛ آنچه از کرانه چاه فرودریده درچاه افتاده باشد. ( منتهی الارب ) . رجوع به فرودریدن در ردیف خود شود.فرودریدن ؛ شکافتن. پاره کردن :ای روزرفتگان جگر شب فرودریدآن آفتاب از آن جگر شب برآورید. خاقانی.+ عکس و لینک