فرو اسودن

لغت نامه دهخدا

( فروآسودن ) فروآسودن. [ ف ُ دَ ] ( مص مرکب ) آسودن. برآسودن. استراحت کردن :
در آن دیر کهن فرزانه شاپور
فروآسود کز ره بود رنجور.

نظامی.

|| خفتن. بخواب رفتن :
زمین در سر کشیده چتر شاهی
فروآسوده یکسر مرغ و ماهی.

نظامی.

رج__وع به آسودن شود.

( فرو آسودن ) آسودن . بر آسودن

فرو آسودن : استراحت کردن .
( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷، ص222 ) .