فرهنگ ویلانوا

فرهنگ ویلانُوا به عنوان کهن ترین مرحله از تمدن اتروسک در پیرامون زمان بندی کلی ۹۰۰ تا ۷۰۰ پیش از میلاد دانسته می شود. ولانوا کهن ترین فرهنگ عصر آهن در شمال و غرب ایتالیا است و بلافاصله پس از عصر برنز فرهنگ نیاویلانوایی پدیدار می شود. این فرهنگ مشتق شده از فرهنگ زمین خاکستردان مربوط به اروپای مرکزی است و متأثر از فرهنگ سکونت گاه های یونانی ها در جنوب ایتالیا. این فرهنگ به چهار دورهٔ زمانی تفکیک شده است، دورهٔ اول از ۸۰۱ تا ۶۹۰ پیش از میلاد، دورهٔ دوم از ۸۰۰ تا ۷۵۰، دورهٔ سوم تا ۶۸۰ و دورهٔ چهارم تا ۵۴۰ پیش از میلاد.
شیوهٔ مرسوم تشییع جنازه در فرهنگ ویلانوا، خاکستر کردن و سپس ریختن خاکستر مردگان در کوزه و به خاک سپردن آن بوده است. خانه های مردمان این فرهنگ، کلبه هایی مستطیلی شکل و کوچک بوده است. سکونت گاه های اصلی این فرهنگ در اتروریا، وروچیو، مارکه و اتروریای تیرنی ( در توسکانی و لاتزیو ) قرار داشته است.