فرهنگ ناظم الاطبا در اوایل سدهٔ چهاردهم توسط دکتر میرزا علی اکبرخان نفیسی ناظم الاطبا تألیف گشت. این فرهنگ به فرهنگ نفیسی و فَرنودسار نیز معروف است.
فرهنگ ناظم الاطبا نخستین فرهنگ فارسی است که از حروف لاتین برای نشان دادن تلفظ کلمات ( آوانگاری ) استفاده کرده است. پیش از فرهنگ دهخدا، فرهنگ نفیسی جامع ترین فرهنگ فارسی بوده است.
این کتاب شامل چهار جلد بزرگ و مشتمل بر ۲۶ هزار [ نیازمند منبع] لغت فارسی و تازی است. از ویژگی های این کتاب این است که بسیاری از واژگانی که در زبان فارسی متداول است - اعم از تازی، ترکی، مغولی، زبانهای اروپایی و زبان های دیگر و همچنین اعلام تاریخی و جغرافیایی جهان اسلام در این فرهنگ گرد آورده شده است.
در هنگام تألیف این فرهنگ، ناظم الاطباء که تا آن زمان به زبان فرانسه مسلط بود، احساس کرد که یادگیری زبان انگلیسی نیز برای مراجعه به منابع و مراجع مناسب لازم است. لذا در سن پنجاه و پنج سالگی با همه مشاغل و گرفتاری های روزمره ای که داشت به فراگیری انگلیسی پرداخت و پس از مدتی در این مهم توفیق یافت. گرچه این لغت نامه یکی از سیزده اثری است که در زمینه های پزشکی و غیرپزشکی از ناظم الاطباء کرمانی به جای مانده است، اما برای تدوین آن بیش از سایر آثار خود زحمت کشیده و حتی تا آخرین ساعات حیات خود در تألیف آن همت گماشته است.
از این اثر که به فرهنگ نفیسی نیز معروف است، از زمان تألیف آن تا بیست سال بعد، یک نسخه منحصر به فرد به خط مؤلف باقی مانده بود. به کوشش سعید نفیسی فرزند ناظم الاطبا، میرزا آقا دیوان بیگی نماینده بلوچستان، طرحی به تصویب مجلس شورای ملی رساند که فرهنگ ناظم الاطبا را چاپخانه مجلس چاپ کند. این چاپخانه یکی از بزرگترین چاپخانه های ایران در آن زمان بود. [ ۱] سعید نفیسی در مقدمه این فرهنگ نوشته است:
مهمترین تألیف مرحوم «ناظم الاطباء» که تا پایان زندگی خویش یعنی سه ساعت مانده به غروب روز دوشنبه ۲۶ ذیقعده ۱۳۴۲ قمری برابر با ۹ خرداد ماه ۱۳۰۳ خورشیدی که در تهران پس از چند روز بستری بودن به سن ۷۹ سالگی به بیماری اسهال خونی ( ذوسنطاریا ) درگذشت، همواره حواس وی مشغول آن بود، همین کتاب حاضر می باشد که وی بیش از بیست و پنج سال از زندگی خود را صرف نوشتن آن کرد. او در نوشتن این کتاب پشتکار و ابرام و حوصله فوق العاده بروز داد و مدت بیست و پنج سال تمام همین که از وظایف پزشکی خود فارغ می شد، به کتابخانه خود می رفت و دنباله کار را می گرفت. برای اینکه نمونه ای از شور و دلبستگی وی نسبت به این کار روشن شود کافیست تا بیاد آوریم که او برای مراجعه به مراجع انگلیسی ناگزیر در سن ۵۵ سالگی به آموختن این زبان پرداخت و نیز وقتی از بس در پی این کار روز و شب نشسته و حرکت را برخود حرام کرده بود، در رانهای وی حالت قانقاریایی آشکار شد که چندی به معالجه آن می پرداخت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففرهنگ ناظم الاطبا نخستین فرهنگ فارسی است که از حروف لاتین برای نشان دادن تلفظ کلمات ( آوانگاری ) استفاده کرده است. پیش از فرهنگ دهخدا، فرهنگ نفیسی جامع ترین فرهنگ فارسی بوده است.
این کتاب شامل چهار جلد بزرگ و مشتمل بر ۲۶ هزار [ نیازمند منبع] لغت فارسی و تازی است. از ویژگی های این کتاب این است که بسیاری از واژگانی که در زبان فارسی متداول است - اعم از تازی، ترکی، مغولی، زبانهای اروپایی و زبان های دیگر و همچنین اعلام تاریخی و جغرافیایی جهان اسلام در این فرهنگ گرد آورده شده است.
در هنگام تألیف این فرهنگ، ناظم الاطباء که تا آن زمان به زبان فرانسه مسلط بود، احساس کرد که یادگیری زبان انگلیسی نیز برای مراجعه به منابع و مراجع مناسب لازم است. لذا در سن پنجاه و پنج سالگی با همه مشاغل و گرفتاری های روزمره ای که داشت به فراگیری انگلیسی پرداخت و پس از مدتی در این مهم توفیق یافت. گرچه این لغت نامه یکی از سیزده اثری است که در زمینه های پزشکی و غیرپزشکی از ناظم الاطباء کرمانی به جای مانده است، اما برای تدوین آن بیش از سایر آثار خود زحمت کشیده و حتی تا آخرین ساعات حیات خود در تألیف آن همت گماشته است.
از این اثر که به فرهنگ نفیسی نیز معروف است، از زمان تألیف آن تا بیست سال بعد، یک نسخه منحصر به فرد به خط مؤلف باقی مانده بود. به کوشش سعید نفیسی فرزند ناظم الاطبا، میرزا آقا دیوان بیگی نماینده بلوچستان، طرحی به تصویب مجلس شورای ملی رساند که فرهنگ ناظم الاطبا را چاپخانه مجلس چاپ کند. این چاپخانه یکی از بزرگترین چاپخانه های ایران در آن زمان بود. [ ۱] سعید نفیسی در مقدمه این فرهنگ نوشته است:
مهمترین تألیف مرحوم «ناظم الاطباء» که تا پایان زندگی خویش یعنی سه ساعت مانده به غروب روز دوشنبه ۲۶ ذیقعده ۱۳۴۲ قمری برابر با ۹ خرداد ماه ۱۳۰۳ خورشیدی که در تهران پس از چند روز بستری بودن به سن ۷۹ سالگی به بیماری اسهال خونی ( ذوسنطاریا ) درگذشت، همواره حواس وی مشغول آن بود، همین کتاب حاضر می باشد که وی بیش از بیست و پنج سال از زندگی خود را صرف نوشتن آن کرد. او در نوشتن این کتاب پشتکار و ابرام و حوصله فوق العاده بروز داد و مدت بیست و پنج سال تمام همین که از وظایف پزشکی خود فارغ می شد، به کتابخانه خود می رفت و دنباله کار را می گرفت. برای اینکه نمونه ای از شور و دلبستگی وی نسبت به این کار روشن شود کافیست تا بیاد آوریم که او برای مراجعه به مراجع انگلیسی ناگزیر در سن ۵۵ سالگی به آموختن این زبان پرداخت و نیز وقتی از بس در پی این کار روز و شب نشسته و حرکت را برخود حرام کرده بود، در رانهای وی حالت قانقاریایی آشکار شد که چندی به معالجه آن می پرداخت.
wiki: فرهنگ ناظم الاطبا