فرهنگ قواس

فرهنگ قوّاس واژه نامه ای فارسی به فارسی است که به دست فخرالدین مبارک شاه غزنوی مشهور به فخر قواس یا فخر کمانگر ( متوفی ۷۱۶ هـ. ق[ ۱] ) نوشته شده است. [ ۲] این فرهنگ نخستین فرهنگ یک زبانهٔ فارسی است که در هند تألیف شده و به احتمال، پیش از ۶۹۹ هـ. ق نگارش شده است. واژه ها در این فرهنگ بر اساس موضوع گردآوری شده اند که شامل پنج بخش می شوند و به همین جهت به فرهنگ پنج بخشی نیز معروف بوده. بیشتر مدخل های این فرهنگ از لغت فرس اخذ شده است. این فرهنگ تعدادی لغات ‫دگرگشته ( تصحیفی ) دارد.

فرهنگ قَوّاس
اثر فخرالدین مبارک شاه قواس (کمانگر) غزنوی واژه نامه ای فارسی، در اواخر قرن ۷ یا اوایل قرن ۸ق. فرهنگ قواس در هند تألیف شد و متکی بر لغت نامۀ اسدی طوسی است. ظاهراً واژۀ «فرهنگ» به عنوان و به جای لغت نامه نخستین بار در این اثر به کار رفته است. فرهنگ قواس سرآغاز فرهنگ نویسی فارسی در هند است. این کتاب حاوی ۱۰۵۰ لغت است و چون در پنج بخش تنظیم شده به فرهنگ پنج بخشی نیز شهرت دارد. تنظیم این کتاب براساس حرف آخر واژه هاست.