فرهنگ مدرن و معاصر کره شمالی، مجموعه ای از آموزه ها، باورها و آداب رسوم این کشور است که معمولا مبتنی بر فرهنگ سنتی کره است. این فرهنگ، هرچند که مشابه با فرهنگ کره جنوبی است، اما از زمان تأسیس کره شمالی در سال ۱۹۴۸ گسترش یافته است. ایدئولوژی جوچه تمایز فرهنگی و خلاقیت کره و همچنین قدرت های تولیدی طبقه کارگر و اجتماع محور را تأیید می کند. [ ۱]
هنر در کره شمالی در درجهٔ نخست آموزشی است. فرهنگ در کره شمالی توسط رژیم آن دچار تحریف بسیار شده، بسیاری از آموزه ها و آداب کره ای بدلیل مرام سیاسی خاص حکومت کره شمالی، حذف یا تغییر کرده است. بیان فرهنگ، به عنوان ابزاری برای القای ایدئولوژی جوچه و ضرورت ادامهٔ مبارزه برای انقلاب و اتحاد مجدد شبه جزیره کره به کار می رود. دولت های خارجی، به ویژه کره جنوبی، ژاپن و ایالات متحده، به عنوان امپریالیست شناخته میشوند. قهرمانان انقلابی به عنوان چهره هایی مقدس دیده می شوند که از خالص ترین انگیزه ها پیروی می کنند. سه مضمون ثابت، شهادت در طول مبارزات انقلابی ( که در ادبیاتی مانند دریای خون به تصویر کشیده شده است ) ، سعادت جامعه کنونی و نبوغ رهبر است. [ ۱]
کیم ایل سونگ به عنوان نویسندهٔ "شاهکارهای کلاسیک" در طول مبارزه ضد ژاپنی توصیف شده است. از رمان های وی می توان به دختر گل، دریای خون، سرنوشت یک سپاهیِ دفاع شخصی و آواز کُره اشاره کرد. این ها "نمونه هایی اولیه از ادبیات و هنر جوچه" محسوب می شوند. گزارش روزنامه ای در سال ۱۹۹۲، زندگینامهٔ کیم را که در دوران نیمه بازنشستگی خود نوشته بود، این گونه توصیف کرد: "حماسه ای قهرمانانه ؟ که به آزادی و سعادت مردم اختصاص یافته است. "[ ۱]
به غیر از اجرای گروه های آهنگ و رقص و سایر سرگرمی هایی که به طور دوره ای برای مخاطبان محدود ارائه می شود، مردم خیلی کم در معرض تأثیرات فرهنگی خارجی هستند یا اصلا در معرض آن نیستند. این اجراها مانند جشنوارهٔ هنری دوستی بهاری که هر ساله در ماه آوریل برگزار می شود، برای نشان دادن این است که جهانیان نیز، مانند خود مردم کره شمالی، رهبر کشور را دوست دارند و به او احترام می گذارند. در طی دههٔ ۱۹۸۰ و اوایل دههٔ ۱۹۹۰، رسانه های کره شمالی تبدیل کشور به یک «پادشاهی هنری» ، را به خاطر تلاش بی وقفه اش، به کیم جونگ ایل نسبت دادند، جایی که یک رنسانس فرهنگی بی شباهت با کشورهای دیگر رقم خورد. در واقع، کیم جونگ ایل شخصاً مسئول سیاست های فرهنگی بود. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهنر در کره شمالی در درجهٔ نخست آموزشی است. فرهنگ در کره شمالی توسط رژیم آن دچار تحریف بسیار شده، بسیاری از آموزه ها و آداب کره ای بدلیل مرام سیاسی خاص حکومت کره شمالی، حذف یا تغییر کرده است. بیان فرهنگ، به عنوان ابزاری برای القای ایدئولوژی جوچه و ضرورت ادامهٔ مبارزه برای انقلاب و اتحاد مجدد شبه جزیره کره به کار می رود. دولت های خارجی، به ویژه کره جنوبی، ژاپن و ایالات متحده، به عنوان امپریالیست شناخته میشوند. قهرمانان انقلابی به عنوان چهره هایی مقدس دیده می شوند که از خالص ترین انگیزه ها پیروی می کنند. سه مضمون ثابت، شهادت در طول مبارزات انقلابی ( که در ادبیاتی مانند دریای خون به تصویر کشیده شده است ) ، سعادت جامعه کنونی و نبوغ رهبر است. [ ۱]
کیم ایل سونگ به عنوان نویسندهٔ "شاهکارهای کلاسیک" در طول مبارزه ضد ژاپنی توصیف شده است. از رمان های وی می توان به دختر گل، دریای خون، سرنوشت یک سپاهیِ دفاع شخصی و آواز کُره اشاره کرد. این ها "نمونه هایی اولیه از ادبیات و هنر جوچه" محسوب می شوند. گزارش روزنامه ای در سال ۱۹۹۲، زندگینامهٔ کیم را که در دوران نیمه بازنشستگی خود نوشته بود، این گونه توصیف کرد: "حماسه ای قهرمانانه ؟ که به آزادی و سعادت مردم اختصاص یافته است. "[ ۱]
به غیر از اجرای گروه های آهنگ و رقص و سایر سرگرمی هایی که به طور دوره ای برای مخاطبان محدود ارائه می شود، مردم خیلی کم در معرض تأثیرات فرهنگی خارجی هستند یا اصلا در معرض آن نیستند. این اجراها مانند جشنوارهٔ هنری دوستی بهاری که هر ساله در ماه آوریل برگزار می شود، برای نشان دادن این است که جهانیان نیز، مانند خود مردم کره شمالی، رهبر کشور را دوست دارند و به او احترام می گذارند. در طی دههٔ ۱۹۸۰ و اوایل دههٔ ۱۹۹۰، رسانه های کره شمالی تبدیل کشور به یک «پادشاهی هنری» ، را به خاطر تلاش بی وقفه اش، به کیم جونگ ایل نسبت دادند، جایی که یک رنسانس فرهنگی بی شباهت با کشورهای دیگر رقم خورد. در واقع، کیم جونگ ایل شخصاً مسئول سیاست های فرهنگی بود. [ ۱]
wiki: فرهنگ در کره شمالی