فرهنگ در تایلند

فرهنگ در تایلند با گذشت زمان، از انزوا نسبی آن در دوره سوکوتای، تا دوران معاصر پادشاهی آیوتایا، که تأثیرات آن را از سراسر آسیا جذب کرده است، بسیار تکامل یافته است. تأثیرات شدید فرهنگ هندی، چینی، برمه و سایر تأثیرات جنوب شرقی آسیا هنوز در فرهنگ سنتی تایلندی مشهود است. [ ۱] بودیسم، روح باوری و غرب گرایی نیز نقش مهمی در شکل دادن به فرهنگ این سرزمین داشته است.
فرهنگ ملی تایلند نوآوری جدیدی است منشأ آن را می توان در اواخر قرن نوزدهم در دوران سلطنت پادشاه چولالونگ کورن دنبال کرد. چولالون کورن روند اروپایی ناسیونالیسم و متمرکز شدن را که در آن زمان رواج داشت، پذیرفت و آن را در سیام به اجرا گذاشت. برخی از اقداماتی که وی انجام داد تلاش برای مشخص کردن مرزهای سیام، ترویج یک دین مدنی مبتنی بر سلسله چاکری، شورای راهبان و فرهنگ مرکزی سیام بود. ترویج فرهنگ مدنی در دوران کودتا با مشکلات موقت روبرو شد که پایان سلطنت مطلق در دهه ۱۹۳۰ و طی چند سال پس از جنگ جهانی دوم به وجود آمد.
با این وجود، ظهور بومیپول آدولیاده پس از جنگ جهانی دوم، تلاش جدیدی از سوی سلطنت طلبان و ناسیونالیست ها برای برقراری مجدد تقدم فرهنگ مدنی در کشور را راهی برای تقویت سلطنت دانست. نسخه فعلی فرهنگ مدنی، عمدتاً مبتنی بر چشم انداز ایده آل از فرهنگ تایلندی مرکزی ( که گاه شامل تایلند جنوبی نیز می شود ) ، گونهٔ جدیدی است که جنبه های ملی گرایی، پادشاهی کامبوج را در هم می آمیزد. فرهنگ های منطقه ای تایلندی مانند لانا، ایسان، منشأ چینی و منشا پارسی توسط حکومت سرکوب می شود.
فرهنگ مدنی تایلندی امروزی، تایلند را به عنوان سرزمین ناحیه تایلند مرکزی، با یک دین واحد، بودا تروادادا، تحت سلسله چاکری تعریف می کند. [ ۲]
دین مردم تایلند تقریباً ۹۵ درصد بودایی، عمدتاً از مکتب تروادا است و اقلیت ناشناخته ای متعلق به مکتب مهایانه است. علاوه بر این اقلیت های مسلمان در تایلند ( ۵–۶ درصد ) ، مسیحیان ( ۱ درصد ) و مذاهب دیگر وجود دارند. [ ۳] بودایی توسط دولت پشتیبانی و نظارت می شود و راهبان تعدادی از مزایای دولتی مانند استفاده رایگان از حمل و نقل عمومی را دریافت می کنند.