فرهاد و شیرین (نمایش نامه). فرهاد و شیرین ( ترکی آذربایجانی: Fərhad və Şirin ) فرهاد و شیرین عنوان اثری عاشقانه از صمد وورغون، شاعر بزرگ آذربایجانی در سال ۱۹۴۱ و با الهام از داستان خسرو و شیرین نظامی گنجوی سروده است. [ ۲]
صمد وورغون پیش از سرودن فرهاد و شیرین، ابتدا اثر خسرو و شیرین نظامی گنجوی را به طور جامع مطالعه کرد و محتوای آن منظومه را در نمایشنامه خود مجسم کرد. به گفته «حبیب بابایف»، منتقد هنری، در حالی که در منظومه نظامی گنجوی «شیرین» در اعمال و افکار خود ثابت قدم و مصمم است و به خسرو عشق می ورزد و به عشق خود اطمینان کامل دارد، اما در اثر صمد وورغون، شیرین نه تنها خسرو، بلکه فرهاد را هم دوست دارد. [ ۳]
در اثر صمد وورغون عشق خسرو به شیرین واقعی نشان داده نشده است. وی بر جنبه های انگیزه سیاسی خسرو برای برقراری رابطه عاشقانه و عاطفی با شیرین تمرکز خود را معطوف داشته است. «حبیب بابایف» معتقد است، فرهاد و خسرو حریف یکدیگر نیستند، بلکه دشمنند. برخلاف سنت های ادبیات کلاسیک خاورزمین که در آن زن تنها به عنوان یک موضوع عشق به تصویر کشیده می شد، در نمایشنامه صمد وورغون، شیرین فعال تر، با اراده تر و مستقل تر نشان داده می شود. صمد وورغون تعدادی شخصیت های جدید بدین اثر اضافه کرده است، که در منظومه نظامی وجود نداشتند. از مجموعه آن ها می توان به «آذر بابا»، پدر فرهاد، و جلوه دهنده فرزانگی مردم اشاره کرد. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفصمد وورغون پیش از سرودن فرهاد و شیرین، ابتدا اثر خسرو و شیرین نظامی گنجوی را به طور جامع مطالعه کرد و محتوای آن منظومه را در نمایشنامه خود مجسم کرد. به گفته «حبیب بابایف»، منتقد هنری، در حالی که در منظومه نظامی گنجوی «شیرین» در اعمال و افکار خود ثابت قدم و مصمم است و به خسرو عشق می ورزد و به عشق خود اطمینان کامل دارد، اما در اثر صمد وورغون، شیرین نه تنها خسرو، بلکه فرهاد را هم دوست دارد. [ ۳]
در اثر صمد وورغون عشق خسرو به شیرین واقعی نشان داده نشده است. وی بر جنبه های انگیزه سیاسی خسرو برای برقراری رابطه عاشقانه و عاطفی با شیرین تمرکز خود را معطوف داشته است. «حبیب بابایف» معتقد است، فرهاد و خسرو حریف یکدیگر نیستند، بلکه دشمنند. برخلاف سنت های ادبیات کلاسیک خاورزمین که در آن زن تنها به عنوان یک موضوع عشق به تصویر کشیده می شد، در نمایشنامه صمد وورغون، شیرین فعال تر، با اراده تر و مستقل تر نشان داده می شود. صمد وورغون تعدادی شخصیت های جدید بدین اثر اضافه کرده است، که در منظومه نظامی وجود نداشتند. از مجموعه آن ها می توان به «آذر بابا»، پدر فرهاد، و جلوه دهنده فرزانگی مردم اشاره کرد. [ ۴]
