فرهاد مجدم ( زادهٔ ۵ مرداد ۱۳۶۱ در شیراز – درگذشتهٔ ۲۶ آبان ۱۳۹۸ در ملارد ) یکی از کشته شدگان اعتراضات آبان ۱۳۹۸ ایران بود.
فرهاد مجدم، ۵ مرداد سال ۱۳۶۱ در خانواده ای اهل آبادان، در شیراز متولد شد. او دارای ۲ برادر و ۲ خواهر و مجرد بود. وی مدت ها به همراه برادرانش به دست فروشی مشغول بود تا توانست با کمک آنان، مغازه ای تهیه کرده و به مانتو فروشی مشغول شود. او ساکنِ مارلیک ( سرآسیاب ) ملارد بود.
... [مشاهده متن کامل]
فرهاد مجدم، شب ۲۶ آبان ۱۳۹۸ هنگامی که تازه از کار روزانه به منزل بازگشته بود و قصد خوردن شام داشت، به دلیل قطع برق محله و به منظور آوردنِ خواهر و خواهرزاده اش که خانه شان در نزدیکی آنان بود، با لباس های راحتی از منزل خارج می شود. در ابتدای کوچه زنی را می بیند که تیر خورده است، ناگاه فریاد می کشد: «این را کشتید این را کشتید». در همین حال خود او هم مورد اصابت گلوله قرار می گیرد.
فرهاد مجدم ساعت ۲۲:۳۰ دقیقهٔ یکشنبه ۲۶ آبان ۱۳۹۸ در نزدیکی منزلش، نبش جادهٔ ملارد و خیابان بهاره غربی در محلهٔ سرآسیاب ملارد، از ناحیهٔ سر مورد اصابت مستقیم گلوله قرار گرفت و جان باخت.
پیکر او روز شنبه ۲ آذر ۱۳۹۸ در بهشت رضوان شهریار به خاک سپرده شد.
• جستجوی خانواده برای پیدا کردن فرهاد مجدم، از همان هنگام که او از خانه خارج می شود و بازنمی گردد، آغاز می شود. خالهٔ فرهاد مجدم در این باره می گوید:
«ما نمی دانستیم چه بر سرش آمده. ابتدا فکر می کردیم زخمی شده. همان شب وقتی به بیمارستان رفتیم دنبال فرهاد می گشتیم، اصلاً کسی به ما جواب نمی داد، اصلاً هیچ کس محل نمی ذاشت. بیمارستان ها به قدری شلوغ بود و تند تند زخمی و کشته می بردند که به کسی جواب نمی دادند و نمی شد با کسی حرف زد. همه سرشان گرم زخمی ها و شهیدها بود، کسی نبود که جواب بده. ما آن شب نتواستیم فرهاد را پیدا کنیم. فردای آن روز دوباره به پاسگاه و بیمارستان رفتیم، اما هرجایی که می رفتیم جواب ما را نمی دادند. »
• به گفتهٔ خالهٔ فرهاد مجدم، مأموران با یک ماشین جنازهٔ فرهاد را به کوچهٔ پشتی منتقل کرده و تا چند ساعت آنجا رها کرده بودند. او توضیح می دهد که پس از ۳ روز بی خبری، فردی که شاهد کشته شدن فرهاد بوده به منزل آنان مراجعه می کند و عکس جنازهٔ او را به خانواده نشان می دهد. آن فرد به خانواده می گوید: «همان شب که تیر خورد، مأموران جنازه اش را گذاشتند توی یک ماشین و بردند انداختند در کوچه پشتی. سه ساعت جنازه توی کوچه بوده و مردم هم سعی می کردند به کسی خبر بدهند که بیاید و جنازه را ببرد و هرچی به هر کجا زنگ می زدند کسی نمی آمد جنازه را ببرد. بعد از ۳ ساعت بالاخره یک آمبولانس آمد و جنازه را برد. »
• پس از چهار روز پیکر فرهاد مجدم، در سردخانهٔ «بهشت زهرا» توسط خانواده پیدا می شود. از خانوادهٔ مجدم خواسته می شود که جنازه را در محل تولدش، شیراز به خاک بسپارند که با اصرار برادران فرهاد مبنی بر پیری و ناتوانی مادر و سختی دسترسی به شیراز، اجازهٔ دفن در کنار آرامگاه پدرش در شهریار صادر می شود.
• از خانوادهٔ مجدم خواسته شده تا سکوت کنند.
• خانوادهٔ مجدم، اجازهٔ برگزاری مراسم نخستین سالگرد جان باختنِ فرهاد مجدم را نیافتند و هنگام مراجعه به بهشت رضوان شهریار، با در بسته مواجه شدند.
فرهاد مجدم، ۵ مرداد سال ۱۳۶۱ در خانواده ای اهل آبادان، در شیراز متولد شد. او دارای ۲ برادر و ۲ خواهر و مجرد بود. وی مدت ها به همراه برادرانش به دست فروشی مشغول بود تا توانست با کمک آنان، مغازه ای تهیه کرده و به مانتو فروشی مشغول شود. او ساکنِ مارلیک ( سرآسیاب ) ملارد بود.
... [مشاهده متن کامل]
فرهاد مجدم، شب ۲۶ آبان ۱۳۹۸ هنگامی که تازه از کار روزانه به منزل بازگشته بود و قصد خوردن شام داشت، به دلیل قطع برق محله و به منظور آوردنِ خواهر و خواهرزاده اش که خانه شان در نزدیکی آنان بود، با لباس های راحتی از منزل خارج می شود. در ابتدای کوچه زنی را می بیند که تیر خورده است، ناگاه فریاد می کشد: «این را کشتید این را کشتید». در همین حال خود او هم مورد اصابت گلوله قرار می گیرد.
فرهاد مجدم ساعت ۲۲:۳۰ دقیقهٔ یکشنبه ۲۶ آبان ۱۳۹۸ در نزدیکی منزلش، نبش جادهٔ ملارد و خیابان بهاره غربی در محلهٔ سرآسیاب ملارد، از ناحیهٔ سر مورد اصابت مستقیم گلوله قرار گرفت و جان باخت.
پیکر او روز شنبه ۲ آذر ۱۳۹۸ در بهشت رضوان شهریار به خاک سپرده شد.
• جستجوی خانواده برای پیدا کردن فرهاد مجدم، از همان هنگام که او از خانه خارج می شود و بازنمی گردد، آغاز می شود. خالهٔ فرهاد مجدم در این باره می گوید:
«ما نمی دانستیم چه بر سرش آمده. ابتدا فکر می کردیم زخمی شده. همان شب وقتی به بیمارستان رفتیم دنبال فرهاد می گشتیم، اصلاً کسی به ما جواب نمی داد، اصلاً هیچ کس محل نمی ذاشت. بیمارستان ها به قدری شلوغ بود و تند تند زخمی و کشته می بردند که به کسی جواب نمی دادند و نمی شد با کسی حرف زد. همه سرشان گرم زخمی ها و شهیدها بود، کسی نبود که جواب بده. ما آن شب نتواستیم فرهاد را پیدا کنیم. فردای آن روز دوباره به پاسگاه و بیمارستان رفتیم، اما هرجایی که می رفتیم جواب ما را نمی دادند. »
• به گفتهٔ خالهٔ فرهاد مجدم، مأموران با یک ماشین جنازهٔ فرهاد را به کوچهٔ پشتی منتقل کرده و تا چند ساعت آنجا رها کرده بودند. او توضیح می دهد که پس از ۳ روز بی خبری، فردی که شاهد کشته شدن فرهاد بوده به منزل آنان مراجعه می کند و عکس جنازهٔ او را به خانواده نشان می دهد. آن فرد به خانواده می گوید: «همان شب که تیر خورد، مأموران جنازه اش را گذاشتند توی یک ماشین و بردند انداختند در کوچه پشتی. سه ساعت جنازه توی کوچه بوده و مردم هم سعی می کردند به کسی خبر بدهند که بیاید و جنازه را ببرد و هرچی به هر کجا زنگ می زدند کسی نمی آمد جنازه را ببرد. بعد از ۳ ساعت بالاخره یک آمبولانس آمد و جنازه را برد. »
• پس از چهار روز پیکر فرهاد مجدم، در سردخانهٔ «بهشت زهرا» توسط خانواده پیدا می شود. از خانوادهٔ مجدم خواسته می شود که جنازه را در محل تولدش، شیراز به خاک بسپارند که با اصرار برادران فرهاد مبنی بر پیری و ناتوانی مادر و سختی دسترسی به شیراز، اجازهٔ دفن در کنار آرامگاه پدرش در شهریار صادر می شود.
• از خانوادهٔ مجدم خواسته شده تا سکوت کنند.
• خانوادهٔ مجدم، اجازهٔ برگزاری مراسم نخستین سالگرد جان باختنِ فرهاد مجدم را نیافتند و هنگام مراجعه به بهشت رضوان شهریار، با در بسته مواجه شدند.
