فَرَه وَشی، علی محمّد (اصفهان ۱۲۵۴ـ۱۳۴۷ش)
مدرس، مترجم و پژوهشگر ایرانی، از پیشروان نشر فرهنگ نو و تدوین کننده و مؤلف کتب درسی به روش جدید. پس از طی تحصیلات مقدماتی در زادگاهش، در تهران و استانبول به تحصیلات خود ادامه داد و سال ها در مدارس تهران و دیگر شهرها زبان فرانسه تدریس کرد. وی پایه گذار مدارس همایونی زنجان، انوشیروان دادگر و فیروز بهرام بود، و در بسیاری از شهرهای ایران سِمت های فرهنگی داشت. در جبر، جغرافیا، حساب، دستور زبان، علم الاشیا و هندسه کتاب نوشت و به ترجمۀ آثار ادبی و تاریخی مربوط به ایران علاقه مند بود. آثار او را ترجمه و تألیف و کتب درسی تشکیل می دهد. از آثار اوست: ترجمۀ ایرانی که من شناخته ام اثر بازیل نیکی تین؛ ترجمۀ ادیان و فلسفه های آسیا اثر کنت دو گوبینو؛ باستان نامه (دو جلد).
مدرس، مترجم و پژوهشگر ایرانی، از پیشروان نشر فرهنگ نو و تدوین کننده و مؤلف کتب درسی به روش جدید. پس از طی تحصیلات مقدماتی در زادگاهش، در تهران و استانبول به تحصیلات خود ادامه داد و سال ها در مدارس تهران و دیگر شهرها زبان فرانسه تدریس کرد. وی پایه گذار مدارس همایونی زنجان، انوشیروان دادگر و فیروز بهرام بود، و در بسیاری از شهرهای ایران سِمت های فرهنگی داشت. در جبر، جغرافیا، حساب، دستور زبان، علم الاشیا و هندسه کتاب نوشت و به ترجمۀ آثار ادبی و تاریخی مربوط به ایران علاقه مند بود. آثار او را ترجمه و تألیف و کتب درسی تشکیل می دهد. از آثار اوست: ترجمۀ ایرانی که من شناخته ام اثر بازیل نیکی تین؛ ترجمۀ ادیان و فلسفه های آسیا اثر کنت دو گوبینو؛ باستان نامه (دو جلد).