فرنگیس

فَرَنْگیس
در شاهنامۀ فردوسی، دختر افراسیاب، زن سیاوش، و مادر کِیخُسرو. سیاوش، پس از این که در توران دختر پیران را به همسری گرفت ، به توصیۀ پیران، با فرنگیس نیز ازدواج کرد. یک سال بعد سیاوش و فرنگیس به خُتَن رفتند و سیاوش در آن جا سیاوُشگَرد را ساخت و در آن میان کاخ زیبایی برای فرنگیس برپا کرد . افراسیاب، پس از کشتن سیاوش، فرنگیس را که پنج ماهه از او باردار بود زندانی کرد. اما پیران ، فرنگیس را به خواهش از افراسیاب گرفت و قول داد تا چون فرزند او به دنیا آمد کودک را به افراسیاب بدهد. آن گاه فرنگیس را به خُتَن برد و به همسر خود گُلشَهر سپرد. پس از زادن کِیخسرو، پیران کودک را به شبانان دو قلو سپرد. کیخسرو بالید. افراسیاب فرمان داد تا فرنگیس و کیخسرو به سیاوشگرد بروند. در این هنگام گیو که به دنبال کِیخُسرو به توران آمده بود مادر و پسر را یافت و آن ها را به رفتن به ایران تشویق کرد. کِیکاوس، فرنگیس را بانوی بانوان می خواند و کیخسرو او را مادر پارسا می نامد. فریبرز از رستم خواست تا فرنگیس را برای او خواستگاری کند و فرنگیس به اصرار وی پاسخ مثبت داد.