فَرنگی سازی
اصطلاحی برای توصیف الگوبرداری ناقص نگارگران ایرانی از نقاشی اروپایی. این شیوه بیش از ۲۰۰ سال، از اواخر قرن ۱۱ق تا اوایل قرن ۱۴ق در ایران رواج داشته است. این هنر التقاطی، به موازات مکتب اصفهان رشد کرد، و برداشت هایی ناقص از ژرفانمایی و برجسته نمایی و منظره پردازی اروپایی، از ویژگی های آن بود. اصطلاح فرنگی سازی بر دو شیوه دلالت دارد: یکی نقاشی هایی که با تقلید از فن نقاشی فرنگی، با سوژه های فرنگی یا ایرانی تصویر می شد؛ و دیگری نقاشی هایی با فن و شیوۀ ایرانی، لیکن آدم ها و مناظر اروپایی. سابقۀ نوع اخیر به قرن ۱۱ می رسد که پس از سرازیرشدن نقاشی ها و باسمه های اروپایی به ایران رواج یافت. فرنگی سازی، از زمان رضا عباسی آغاز شد. تجربه های فرنگی سازی در نهایت به مکتب زند و قاجار (پیکرنگاری درباری) انجامید. علیقلی جبه دار از نخستین کسانی بود که فرنگی سازی را در ایران متداول کرد. آقانجف هم از دیگر نمایندگان فرنگی سازی در دوران قاجار بود.
اصطلاحی برای توصیف الگوبرداری ناقص نگارگران ایرانی از نقاشی اروپایی. این شیوه بیش از ۲۰۰ سال، از اواخر قرن ۱۱ق تا اوایل قرن ۱۴ق در ایران رواج داشته است. این هنر التقاطی، به موازات مکتب اصفهان رشد کرد، و برداشت هایی ناقص از ژرفانمایی و برجسته نمایی و منظره پردازی اروپایی، از ویژگی های آن بود. اصطلاح فرنگی سازی بر دو شیوه دلالت دارد: یکی نقاشی هایی که با تقلید از فن نقاشی فرنگی، با سوژه های فرنگی یا ایرانی تصویر می شد؛ و دیگری نقاشی هایی با فن و شیوۀ ایرانی، لیکن آدم ها و مناظر اروپایی. سابقۀ نوع اخیر به قرن ۱۱ می رسد که پس از سرازیرشدن نقاشی ها و باسمه های اروپایی به ایران رواج یافت. فرنگی سازی، از زمان رضا عباسی آغاز شد. تجربه های فرنگی سازی در نهایت به مکتب زند و قاجار (پیکرنگاری درباری) انجامید. علیقلی جبه دار از نخستین کسانی بود که فرنگی سازی را در ایران متداول کرد. آقانجف هم از دیگر نمایندگان فرنگی سازی در دوران قاجار بود.
wikijoo: فرنگی_سازی