فِرْنانْدس دِ موراتین، لئوناردو (۱۷۶۰ـ۱۸۲۸)(Fernandez de Moratin, Leandro)
نمایش نامه نویس و شاعر اسپانیایی. تحت تأثیر مولیر پنج کمدی نوشت که عبارت بودند از کمدی جدید (۱۷۹۲) که طنزی دربارۀ ملودرام های مبالغه آمیز بود؛رضایت دختر (۱۸۰۰) دربارۀ مشکلات ازدواج های تحمیلی؛ و زهدفروش (۱۸۰۴) که ملهم از تارتوف اثر مولیر بود. مکتب شوهران و طبیب اجباری از مولیر و هَملِت اثر شکسپیر را به اسپانیایی ترجمه کرد. در دورۀ حکومت ژوزف بناپارت (۱۸۰۸ـ۱۸۱۳)، مدیر کتابخانۀ سلطنتی شد. پس از بازگشت فردیناند هفتم، به پاریس گریخت و سال های باقی ماندۀ عمر را در تبعید گذراند.
نمایش نامه نویس و شاعر اسپانیایی. تحت تأثیر مولیر پنج کمدی نوشت که عبارت بودند از کمدی جدید (۱۷۹۲) که طنزی دربارۀ ملودرام های مبالغه آمیز بود؛رضایت دختر (۱۸۰۰) دربارۀ مشکلات ازدواج های تحمیلی؛ و زهدفروش (۱۸۰۴) که ملهم از تارتوف اثر مولیر بود. مکتب شوهران و طبیب اجباری از مولیر و هَملِت اثر شکسپیر را به اسپانیایی ترجمه کرد. در دورۀ حکومت ژوزف بناپارت (۱۸۰۸ـ۱۸۱۳)، مدیر کتابخانۀ سلطنتی شد. پس از بازگشت فردیناند هفتم، به پاریس گریخت و سال های باقی ماندۀ عمر را در تبعید گذراند.