فرماندار پرایتوری

فرماندار پرایتوری ( به لاتین: Praefectus Praetorio ) یک مأمور ( افسر ) ارشد در امپراتوری روم بود. این عنوان ابتدا به فرماندهٔ گارد پرتورین اطلاق می شد و به تدریج کارکردهای قانونی و اداری گرفته و دارندگان این منصب معاونان ارشد امپراتور می شدند. در زمان کنستانتین یکم، از قدرتِ این منصب به حد قابل توجهی کاسته شد و به یک سِمت غیرنظامی ( مدنی ) صِرف تقلیل یافت، در حالی که در زمان جانشینان او، فرمانداری پرایتوری همچون بالاترین تقسیم بندی اداری امپراتوری ظهور کرد و فرمانداران پرایتوری بار دیگر به عنوان وزرای ارشد دولت خدمت کردند به طوری که بسیاری از قوانین به نام آن ها بود. در این نقش، فرمانداران پرایتوری از سوی امپراتوری روم شرقی ( و پادشاهی استروگوت ها ) منصوب می شدند تا اینکه در دوران هراکلیوس ( امپراتور بیزانس ) در سده هفتم میلادی، این امپراتور با اصلاحاتی دامنه دار قدرتشان را کاهش داد و آنان را به ناظرانِ صرفِ ادارات استانی بدل کرد. آخرین رد و نشان ها از فرماندار پرایتوری در همین امپراتوری بیزانس و در دهه ۸۴۰ میلادی ناپدید شدند.
واژه praefectus praetorio اغلب با عنوان اختصاری PR PR یا PPO نشان داده می شد.