فرمان گذار

لغت نامه دهخدا

فرمان گذار. [ ف َ گ ُ ] ( نف مرکب ) فرمانده. ( آنندراج ). حاکم ورئیس. ( ناظم الاطباء ). مقابل فرمان گزار :
ز گردان سری با سپه شش هزار
بدان جایگه کرد فرمان گذار.
اسدی.
ز ترکان شهی بود فرمان گذار
سپه داشت از جنگیان سی هزار.
اسدی.
فرمان گذار دلبر و طاعت نمای ، من
طاعت نمای داده به فرمان گذار دل.
سوزنی ( دیوان ص 166 ).
چنان بود فرمان فرمان گذار
که برتخت بنشیند آن تاج دار.
نظامی.
رجوع به فرمان گزار شود.

فرهنگ فارسی

( صفت ) فرمانده .
فرمان گذارنده، فرمان دهنده، حاکم

فرهنگ معین

( ~. گُ ) (ص فا. ) فرمانده .

فرهنگ عمید

آن که فرمان او اجرا می شود، فرمان دهنده، حاکم.

پیشنهاد کاربران

بپرس