فرمان برات

[ویکی فقه] برات، در اصطلاح دیوانی عثمانی گونه ای فرمان از جانب سلطان می باشد.
در اسناد دولت عثمانی؛ این برات را که به طغرای سلطان مزین بود، بیتی، برات شریف، نشانْ، نشانِ شریف، حکم و مثال نیز خوانده اند؛ علاوه بر این ها، گاه یِرلیغ، بویورولْدو، توقیع، منشور و اراده نیز به همین معنا به کار می رفته است.
مفهوم برات
با اینهمه، برات مفهوم بسیار محدودتری داشته و آن «عطا» یا «حکم انتصاب به مقام» بوده است.
انواع برات
برات انواع گوناگونی داشته است: براتِ تیمار، التزام، معافیت، مقاطعه، مالکانه، امتیاز؛ براتِ مقامات بیگلربیگی، نشانجی (مهردار)، دفترداری، وزارت؛ و برات مأموریتهای دیگری که به موجب آن ها اجازه امامتِ محل یا مسجد، خطبه خوانی، خدمتگزاری کعبه و حرم پیامبر، طبابت و جز آن داده می شد. (مُهِمّه دفتری، ص ۵۵۷، ۶۹۶و...)برات به معنای «عطا» از اصطلاحات رایج در دیوان املاک (تیمار) بود.در براتهای واگذاری تیمار (اقطاع /تیول) هویت صاحب تیمار، نام ناحیه به تیمار داده شده، و مقدار و کیفیت واگذاری آن ذکر می شد.
برات در اسناد رسمی
...