فرقه های اسرارآمیز یونانی رومی. فرقه های اسرارآمیز یونانی - رومی ( انگلیسی: Greco - Roman mysteries ) فرقه های دینی در جهان یونانی رومی بودند که برای آغازکنندگان فرقه، مراسم پاگشایی ویژه ای برگزار می شد. مشخصه اصلی این فرقه ها رازداری مرتبط با خصوصیات مناسک تشرف به دین و انجام مناسک است. این فرقه ها شامل مناسک تشرف به دین پیچیده ای بودند که به نام «اسرار» نیز شناخته می شد. مشهورترین ادیان اسرارآمیز دوران باستان یونانی - رومی اسرار الوزینیا بودند که قدمت قابل توجهی داشتند و به پیش از اعصار تاریک یونان تعلق داشتند. فرقه های اسرارآمیز در اواخر دوران باستان متأخر شکوفا شد.
آنچه از اسرار قدیمی تر یونانی باقی مانده است، به عنوان بازتاب برخی جنبه های باستانی مذهب رایج دین نیاهندواروپایی، با تشابهات در دین مردمان هندوایرانی شناخته شده است. مکاتب اسرارآمیز دوران باستان یونانی - رومی شامل اسرار الوزیس، اسرار دیونیسوسی، و آیین اورفئوسی است. برخی از بسیاری از الوهیت هایی که رومی ها اسماً از فرهنگ های دیگر اقتباس کردند، در اسرار نیز پرستش شدند. به عنوان مثال، ایزیس مصری، میترا در اسرار میترائیسم، سابازیوس تراکی/فریگی، و سیبل.
فرقه اسرارآمیز یک گروه مذهبی بسته بود که اعتقادها و مناسک خود را مخفی نگه می داشتند و علاقه ای به اشتراک گذاری اطلاعات با افراد غیرمعتقد نداشتند. [ ۱] فرقه های اسرارآمیز، نگرش های شخصی و فردگرایانه تری نسبت به مرگ و زندگی پس از مرگ داشتند. بیشتر آنها بر اساس داستان های مقدس ( hieroi logoi ) بودند که اغلب شامل بازآفرینی آیینی اسطوره مرگ - تولد مجدد یک الوهیت خاص بود. فرقه های اسرارآمیز علاوه بر وعده زندگی بهتر پس از مرگ، پیوندهای اجتماعی را در میان شرکت کنندگان تقویت می کردند که ( mystai ) نام داشت. [ ۲] ادیان اسرارآمیز یکی از سه نوع دین هلنیستی را تشکیل می دادند، دو نوع دیگر فرقه امپراتوری یا ادیان قومی خاص یک ملت یا دولت و فلسفه هلنیستیها. مانند فلسفه نوافلاطونی هستند. اسرار به جای رقابت با دین مدنی مکمل هستند. یک فرد به راحتی می توانست مناسک دین دولتی را رعایت کند، و همچنین در یک یا چند راز مبتدی باشد و در عین حال به یک مکتب فلسفی خاص نیز پایبند باشد. [ ۳] بسیاری از جنبه های دین عمومی مانند قربانی کردن، غذای آیینی، و تطهیر آیینی در درون راز تکرار می شد، اما با این شرط که در مخفی کاری انجام شود و به مجموعه ای از آغازگران محدود شود. مدارس اسرارآمیز جایگاهی را برای حفظ آیین های مذهبی باستانی ارائه می کردند، که مخصوصاً در زمان امپراتوری روم متاخر مورد تقاضا بود، زیرا آیین های مذهبی از نظم های اجتماعی و سیاسی تثبیت شده به جای کار بر ضد آنها حمایت می کردند. به عنوان مثال، چندین رشته اولیه یهودیت و مسیحیت در تقابل با چنین شرایطی ظاهر شدند، در حالی که فرقه های اسرارآمیز، به دلیل ماهیت خود، در خدمت تقویت وضعیت موجود بودند. [ ۴] [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآنچه از اسرار قدیمی تر یونانی باقی مانده است، به عنوان بازتاب برخی جنبه های باستانی مذهب رایج دین نیاهندواروپایی، با تشابهات در دین مردمان هندوایرانی شناخته شده است. مکاتب اسرارآمیز دوران باستان یونانی - رومی شامل اسرار الوزیس، اسرار دیونیسوسی، و آیین اورفئوسی است. برخی از بسیاری از الوهیت هایی که رومی ها اسماً از فرهنگ های دیگر اقتباس کردند، در اسرار نیز پرستش شدند. به عنوان مثال، ایزیس مصری، میترا در اسرار میترائیسم، سابازیوس تراکی/فریگی، و سیبل.
فرقه اسرارآمیز یک گروه مذهبی بسته بود که اعتقادها و مناسک خود را مخفی نگه می داشتند و علاقه ای به اشتراک گذاری اطلاعات با افراد غیرمعتقد نداشتند. [ ۱] فرقه های اسرارآمیز، نگرش های شخصی و فردگرایانه تری نسبت به مرگ و زندگی پس از مرگ داشتند. بیشتر آنها بر اساس داستان های مقدس ( hieroi logoi ) بودند که اغلب شامل بازآفرینی آیینی اسطوره مرگ - تولد مجدد یک الوهیت خاص بود. فرقه های اسرارآمیز علاوه بر وعده زندگی بهتر پس از مرگ، پیوندهای اجتماعی را در میان شرکت کنندگان تقویت می کردند که ( mystai ) نام داشت. [ ۲] ادیان اسرارآمیز یکی از سه نوع دین هلنیستی را تشکیل می دادند، دو نوع دیگر فرقه امپراتوری یا ادیان قومی خاص یک ملت یا دولت و فلسفه هلنیستیها. مانند فلسفه نوافلاطونی هستند. اسرار به جای رقابت با دین مدنی مکمل هستند. یک فرد به راحتی می توانست مناسک دین دولتی را رعایت کند، و همچنین در یک یا چند راز مبتدی باشد و در عین حال به یک مکتب فلسفی خاص نیز پایبند باشد. [ ۳] بسیاری از جنبه های دین عمومی مانند قربانی کردن، غذای آیینی، و تطهیر آیینی در درون راز تکرار می شد، اما با این شرط که در مخفی کاری انجام شود و به مجموعه ای از آغازگران محدود شود. مدارس اسرارآمیز جایگاهی را برای حفظ آیین های مذهبی باستانی ارائه می کردند، که مخصوصاً در زمان امپراتوری روم متاخر مورد تقاضا بود، زیرا آیین های مذهبی از نظم های اجتماعی و سیاسی تثبیت شده به جای کار بر ضد آنها حمایت می کردند. به عنوان مثال، چندین رشته اولیه یهودیت و مسیحیت در تقابل با چنین شرایطی ظاهر شدند، در حالی که فرقه های اسرارآمیز، به دلیل ماهیت خود، در خدمت تقویت وضعیت موجود بودند. [ ۴] [ ۵]
