فرقه مرجئه

[ویکی فقه] فرقه مرجئه، یکی از شعب و فرق انحرافی در اسلام به شمار می رود. شهرستانی مرجئه را نخست به چهار طایفه تقسیم کرده: مرجئه خوارج، مرجئه قدریّه، مرجئه جبریّه و مرجئه خالصه. در این مقاله به شرح و نقد آراء و عقائد این نحله می پردازیم.
ظلم و ستم و عدل و داد از عناوین برون دینی و فطری هستند. هر کس با توجه به عقل خود می تواند این عناوین را درک کند. عقل هر انسانی قبح ظلم و مذمت ظالم را به سادگی درک می کند. اما شبهه پراکنی، به حدی که فضای سالم اندیشه را تحت تاثیر قرار دهد، می تواند به توجیه قبائح منجر شود.نهادینه شدن شبهه به عنوان اندیشه دینی از بزرگترین و خطرناکترین آسیبهائی است که می تواند ریشه ادراکات عقلی را نابود کند.مرجئه به عنوان نهادینه ترین تفکر ضد عقلی، در دامن اهل سنت به وجود آمد. تفکری که به توجیه اعمال ظالمان می پردازد.
معرفی مرجئه
مرجئه از ارجاء، به معنی تاخیر افتاده می آید. بعضی گفته اند: ارجاء به معنی تاخیر به این معنی است که امیرالمومنین علی (علیه السّلام) را از رتبه اول به رتبه چهارم خلفاء موخر نموده اند. مرجئه به این معنی هم بر تمام اهل سنت بکار می رود و هم بر خصوص این فرقه اطلاق می شود. مرجئهکی از مذاهب کلامی اهل سنت است. این عقیده و تفکر در حکومت اموی بوده است ولی به عنوان مکتب کلامی در اواخر قرن اول بروز می یابد. این اصطلاح از عقیده ایشان برداشت شده، بدین معنا که عمل، موخر از نیت و ایمان است و موجب ضرر به ایمان نمی شود و در نتیجه رجاء، به امید داشتن نیز در این فرقه معنی می دهد و می گویند کسی که گناه کبیره مرتکب شده باشد، مخلد در آتش نیست بلکه کار او به خدا واگذار می شود.
پیدایش تفکر مرجئه
هر اندیشه و تفکری از مجموعه سوالات اساسی خاصی تشکیل می شود. مهمترین سوالی که در اندیشه ارجاء حضور داشت، این بود که آیا مرتکب گناه کبیره در آتش مخلد خواهد بود یا نه؟ به دنبال این سؤال، حدود ایمان را مشخص می کردند و مؤمن را تعریف می کردند.
طرفداران مرجئه
...