فرفره

📚 ( Dehkhoda, Loghatnameh, ذیل "فرفره" Henning, Mitteliranische W�rter, 1958 ) .
این واژه از ریشه ی پارسی باستان و اوستایی �*par - / fra - � به معنی �چرخیدن، پرزدن، گردیدن� گرفته شده است.
📚 ( Mayrhofer, Etymologisches W�rterbuch des Altindoarischen, Bd. II, 1996 ) .
🔹 بنابراین �فرفره� در اصل یک واژه ایرانی است که از ریشه ی par - = �پریدن، چرخیدن� ساخته شده و در فارسی امروز به معنای وسیله ی چرخان کودکان به کار می رود.
- - -
۲. ادعای ریشه ی ترکی از �فیراماق�
در ترکی فعل fırlamak ( از �fır - � = چرخیدن ) به معنی �چرخیدن، پرتاب شدن� وجود دارد.
این فعل وام واژه ای است که از فارسی/ایرانی وارد ترکی شده، نه برعکس. در ترکی قدیم ( متون اوغوزی کهن و دیوان لغات الترک کاشغری ) چنین واژه ای به شکل �fır - � ثبت نشده است.
📚 ( Clauson, An Etymological Dictionary of Pre - Thirteenth - Century Turkish, 1972 ) .
🔹 کاشغری در قرن ۱۱م که مهم ترین منبع زبان ترکی باستان است، واژه ای مانند �فرفره� یا �فیراماق� ندارد. این خودش نشان می دهد که �فرفره� ریشه ترکی ندارد.
- - -
۳. ساخت واژه در فارسی
در فارسی ساخت های تکراری مثل فرفره، سرسره، ترتره، قلقل بسیار رایج است که برای نشان دادن حرکت تند یا صدا به کار می رود.
�فرفره� هم با تکرار فر/پر ساخته شده، درست همانند �پرپر زدن�.
📚 ( دکتر احمد تفضلی، تاریخ زبان فارسی، ص ۱۱۲ ) .
- - -
۴. دربارهٔ �شاهمرسی�
�لغت نامه شاهمرسی� منبع علمی شناخته شده ای در زبان شناسی تاریخی نیست و بیشتر کتاب های عامیانه دارد. منابع معتبر در این حوزه دهخدا، برهان قاطع، لغت نامه معین و فرهنگ های زبان های ایرانی ( مانند Mackenzie, A Concise Pahlavi Dictionary ) هستند.
- - -
✅ نتیجه:
�فرفره� واژه ای ایرانی ( فارسی میانه و اوستایی ) است و از ریشه ی par - / fra - ( چرخیدن ) گرفته شده.
فعل ترکی �fırlamak / fırmaq� متأثر از فارسی است و دیرتر پدید آمده.
هیچ سندی در منابع ترکی باستان برای �فرفره� یا �فیراماق� وجود ندارد.
- - -

آره میلیاردها هندو اروپایی زبان برادر رو از ترکی گرفتن
قبلش نمیدونستن برادر چیه بجاش زوزه می کشیدن تا برادرشونو صدا کنن
هرچی بر داره ترکیه😂
لابد bar و brown و bread و break انگلیسی هم ترکیه
برزیل و بریتانیا هم لابد ترکیه
یاشاسین تورچای باراتانایا🤡🤡🤡

بنابراین هم در بالا رفتن / دوران / سرعت و تندی میتوان ریشه های آنرا دید

- ما دیگه کاری به این کاراش نداریم.
ریشه ی واژه ی قرقره را نمی دانم لیک بیگمان هیچ پیوندی به قره=سیاه ندارد شاید واژه ی قرقره دگردیسیده از [گِردگَرد] باشد به چم [گرد گردنده، دور زننده]:
چرا چون آسیاب گردگردی/بیاکنده به آب و باد گردی.
فخرالدین اسعد گرگانی در ویس و رامین
چو چرخ است کردارشان گردگرد/یکی شاد از ایشان یکی پر ز درد.
اسدی توسی
قرقره در گویش لرها و بختیاری ها [گَرگَر] نامیده می شود و به آویزبر ( تله کابین ) های دستی که برای گذر از رودها و دره ها به کار می رود نیز گفته می شود پس به گمان فراوان قرقره همان گِردگَرد است.
-
واژه ی کرکره نیز در بنیاد [گره گره] است، کرکره، تخته های باریک و بلندی ست که در گذشته با بند و به یاری گره های فراوانی به هم بسته می شده اند؛
این واژه در گذر زمان این دگرش را به خود دیده:
گره گره - گرگره، کرکره
-
واژه ی سُرسُره هم که از بنواژه ی سُریدن برگیری شده.

3 - استاد شهریار می فرماید :
فلک یک چند ایران را اسیرِ ترک و تازی کرد
در ایران خوانِ یغما دید تازی، ترک تازی کرد
وطن خواهی در ایران خانمان بر دوش شد چندی
بهه جز در سینه ها آتشکده خاموش شد چندی
چو از شهنامه، فردوسی چو رعدی در خروش آمد
به تن ایرانیان را خونِ ملیت به جوش آمد
زبانِ پارسی گویا شد و تازی خموش آمد
زِ کنجِ خلوتِ دل، اهرمن رفت و سروش آمد
4 - من از نوشته های شما دریافتم که شما به زبان ترکی تسلط ندارید و چندین واژه را نادرست معنی نموده اید که من درست آنها را در زیر می آورم :
سوردوم =راندم - آنلاشدیم =تفاوق نمودم - سارسیدیم =لرزیدم - گومدوم=دفن کردم - وازگشتیم=بی خیال شدم - قایردیم =درست کردم - پوزدوم=خراب کردم - چیرپدیم=زدم - کستیم =بریدم - ایستدیم=خواستم
ترس و بخشش نیز واژگانی فارسی هستند که حتی اتیمولوژی ترور نشان می دهد که از ترس فارسی گرفته شده است .
5 - کارا در اصل به معنای بزرگ است و در زبان استانبولی از واژه فارسی سیاه استفاده می نمایند
ولی چون بعدها از واژه بویوک ( ترکی شده بزرگ ) استفاده نمودند این واژه را جایگزین سیاه کردند .

به فرفره های کاغذی که با نیروی باد می چرخد به جز نام فرفره، در گذشته [بادپر، بادفر، بادبر] نیز نامیده می شد:
چرخ نارنج گون چو بازیچه/در کف هفت طفل جان شکر است
به دو خیط ملون شب و روز/در کشاکش بسان بادفر است.
خاقانی ( سده ی ششم )
همانگونه که نمایان است همه ی این واژگان برگرفته از واژه ی "پر" استند.
بدینگونه در پارسی به موی پیچنده، فرفری گفته می شود که نشانگر پیچان بودن آن همچو فرفره است.

شما باز هم داری گفته خود را بازگو ( =تکرار ) می کنی، بی آنکه پاسخ بدهی!
یک پرسش دارم:این چیزهایی که می گویی که زبانِ پارسی برای میانجی گری ساخته شده بوده، آیا زبان شناسی آن را گفته؟
من می توانم بسیار بسیار برایِ تو زبان شناسی و نوشته هایشان بیاورم تا گفته های تو را رد کند. تو چه داری؟ تنها باید از زبان شناس باشد، در نوشته هایش ( برای نمونه مقاله ها یا کتاب ها ) .
بِدرود!

از این دسته واژگان بسیار داریم. برای نمونه {نیش زدن}، آیا اینجا برابرِ {نیش را زدن} است؟
مگر {فر} در {فر خوردن} مفعول است که آن را برابرِ {فر را خوردن} می گیری؟
ویلی خیلی زیبا چیزهایی را می گویی که یک گیری داده باشی!میخواهی کم بیاوری!
بِدرود!