فرط

[ویکی فقه] فَرَط به معنی پیش رونده می باشد.
فرط بر کسی اطلاق می شود که پیش از گروه می رود تا نیازمندیهای آنان را فراهم سازد.
کاربرد فقهی
عنوان یاد شده به مناسبت در باب صلات آمده است.
فرط در دعا
در نماز میّت کودک ، مستحب است پس از تکبیر چهارم این گونه گفته شود: «اللّهُمَ اجْعَلْهُ لِأبَوَیْهِ وَلَنا سَلَفاً وفَرَطاً وأجرَاً؛ خدایا این کودک را برای پدر و مادرش و برای ما پیش فرستاده و اجر قرارده».
← مصداق دعا
...

[ویکی الکتاب] معنی فَرَّتْ: گریخت - فرار کرد
معنی بَاخِعٌ: هلاک کننده از فرط غصه
معنی مُّفْرَطُونَ: پیشگامان ( فرط و یا افرط در اصل معنایش تقدم و جلو آمدن است و افراط به معنای اسراف و زیادهروی در آمدن است همچنانکه تفریط کوتاهی در آن است و فـَرَط آن کسی است که پیشاپیش کاروان به منزل میرود تا آب و مسکن تهیه کند ، و وقتی گفته میشود : افرطه معنایش این...
معنی مُّبْلِسُونَ: درمانده و نامید و خاموشان (اسم فاعل ابلاس به معنای اندوهی است که از شدت گرفتاری به دل روی میآورد و چون مبلس و اندوهگین بیشتر اوقات خاموش و از فرط اندوه هر کار مهمی را هم فراموش میکند ، از این جهت به کسی هم که در مباحثه و محاکمه ، دلیلش کند و سست شود ...
معنی مُبْلِسِینَ: درمانده و نامید و خاموشان (اسم فاعل ابلاس به معنای اندوهی است که از شدت گرفتاری به دل روی میآورد و چون مبلس و اندوهگین بیشتر اوقات خاموش و از فرط اندوه هر کار مهمی را هم فراموش میکند ، از این جهت به کسی هم که در مباحثه و محاکمه ، دلیلش کند و سست شود ...
معنی یُبْلِسُ: درمانده و نامید و خاموش می شوند (ازابلاس به معنای اندوهی است که از شدت گرفتاری به دل روی میآورد و چون مبلس و اندوهگین بیشتر اوقات خاموش و از فرط اندوه هر کار مهمی را هم فراموش میکند ، از این جهت به کسی هم که در مباحثه و محاکمه ، دلیلش کـُند و سست شود...
تکرار در قرآن: ۸(بار)
تقدم و جلو افتادن (مجمع) در لغت آمده: «فَرَطَ فُرُطاً: سَبَقَ وَ تَقَدَّمَ - فَرَطَ عَلَیْهِ فِی الْقَوْلِ فَرْطاً: اَسْرَفَ وَ تَقَدَّمَ» و آن با تجاوز و تعدی می‏سازد. فارط و فرط (بر وزن فرس) پیشروی است که قبل از کاروان برای اصلاح حوض و دلوها وارد آب شود. در دعا درباره مرگ فرزند صغیر گوید: «اَللَّهُمَّ اجْعَلَهُ فَرَطاً» یعنی خدایا او را اجر متقدم و ثواب جلو افتاده گردان. . گفتند: خدایا می‏ترسیم که فرعون بر ما پیشی گیرد و در عقوبت پیش از آنکه دعوتش کنیم، عجله کند و یا در تعذیب بنی اسرائیل طغیان نماید. افراط: تجاوز بیشتر و تفریط کوتاهی و تقصیر بیشتر است. . ای حسرت بر آنچه در طاعت خدا تقصیر و کوتاهی کردم . «مُفْرَطُونَ» در قرآن‏ها به صیغه مفعول است و به صیغه فاعل و ایضاً «مُفَرِّطُون» به کسر راء از باب تفعیل نیز خوانده‏اند. یعنی: ناچار آتش برای آنهاست و آنها پیش افتادگان (به آتش) اند می‏شود از آیه فهمید که آنانکه به خدا نسبت زائیدن و فرزند می‏دهند پیش از دیگران به آتش وارد خواهند شد. . فُرُط (بر وزن عنق) به معنی افراط و تجاوز است یعنی از هوای نفس پیروی کرده و کارش تجاوز و تعدی بود «الفرط: الامر المجاوز فیه عن الحد».