قالی شرقی یا فرش شرقی نامی عمومی برای فرش های بافته شده در مناطق مختلف در «مشرق زمین» است. د
فرش شرقی می تواند به صورت پرزدار یا تخت بافته شود. فرش شرقی از موادی چون ابریشم، پشم و پنبه بافته می شود و اندازه اش از اندازه یک بالش تا اندازه اتاق های بسیار بزرگ متغیر است. از قرون وسطی به بعد فرش شرقی بخش مهمی از فرهنگ مشرق زمین و نیز اروپا و آمریکای شمالی شده است.
... [مشاهده متن کامل]
از لحاظ جغرافیایی فرش های شرقی در منطقه ای با عنوان «کمربند فرش» بافته می شودند که از مراکش در شمال آفریقا و خاورمیانه تا آسیای مرکزی و شمال هند ادامه دارد. این محدوده شامل کشورهایی مانند چین، تبت، ترکیه، ایران، در شمال، مغرب در سمت باختر، قفقاز در شمال و هند و پاکستان در جنوب می شود. مردم از فرهنگ های مختلف، کشورها و گروه های نژادی و مذهبی متنوع درگیر در تولید فرش شرقی هستند. با توجه به این که برخی از این کشورها جزو کشورهای اسلامی هستند ممکن است اصطلاح «فرش اسلامی» هم در این زمینه به کار رود.
در سال ۲۰۱۰ «مهارت های سنتی فرش بافی» در استان Fārs, و شهر کاشان و «هنر سنتی فرش بافی آذربایجان» در جمهوری آذربایجان به عنوان میراث فرهنگی ناملموس جهانی یونسکو ثبت شدند.
آغاز قالی بافی ناشناخته باقی مانده چرا که در طول تاریخ فرش ها دوام نیاورده و تخریب شده اند. بافته های بسیار قدیمی از جنس نمد هستند و با تکنیک خاص انباشت پود در قالب نمد ساخته شده اند.
فرش های تخت ( بدون پرز ) از تار و پود بسیار متراکم ساخته می شوند.
احتمالاً قدیمی ترین متون اشاره کننده به فرش در قالب خط میخی در لوح های گلی از آرشیو سلطنتی شهر ماری هستند که از هزاره دوم قبل از میلاد باقی مانده اند. در زبان اکدی برای فرش کلمه mardatu و برای بافندگان فرش kāşiru به کار رفته که از شغل های دیگر مانند گونی سازان ( sabsu یا sabsinnu ) متمایز می شوند.
مستندانی مبنی بر استفاده یونانیان از فرش در منابع قدیمی وجود دارد.
حدود ۴۰۰ سال قبل از میلاد زنوفون نویسنده یونانی در کتاب خود با نام "nabasis" به فرش اشاره کرده است.
قدیمی ترین و شناخته شده ترین فرشی که به صورت گره دار و با دست در قالب فرش بافته شده و هنوز بقایای آن باقی مانده فرش پازیریک است که در دهه ۱۹۴۰ توسط باستان شناس سرگئی رودنکو و تیم همراه کشف شد و مربوط به قرن ۵ قبل از میلاد است. این فرش بخشی از هدایای درون یک قبر بود که توسط یخ منجمد محافظت شده بود. قبر از بقایای دوران سکاها بود و در دره Pazyryk در کوه های آلتایی در سیبری کشف شد. ریشه فرش پازیریک مورد بحث است و بسیاری از کشورها آن را به خود نسبت می دهند
فرش شرقی می تواند به صورت پرزدار یا تخت بافته شود. فرش شرقی از موادی چون ابریشم، پشم و پنبه بافته می شود و اندازه اش از اندازه یک بالش تا اندازه اتاق های بسیار بزرگ متغیر است. از قرون وسطی به بعد فرش شرقی بخش مهمی از فرهنگ مشرق زمین و نیز اروپا و آمریکای شمالی شده است.
... [مشاهده متن کامل]
از لحاظ جغرافیایی فرش های شرقی در منطقه ای با عنوان «کمربند فرش» بافته می شودند که از مراکش در شمال آفریقا و خاورمیانه تا آسیای مرکزی و شمال هند ادامه دارد. این محدوده شامل کشورهایی مانند چین، تبت، ترکیه، ایران، در شمال، مغرب در سمت باختر، قفقاز در شمال و هند و پاکستان در جنوب می شود. مردم از فرهنگ های مختلف، کشورها و گروه های نژادی و مذهبی متنوع درگیر در تولید فرش شرقی هستند. با توجه به این که برخی از این کشورها جزو کشورهای اسلامی هستند ممکن است اصطلاح «فرش اسلامی» هم در این زمینه به کار رود.
در سال ۲۰۱۰ «مهارت های سنتی فرش بافی» در استان Fārs, و شهر کاشان و «هنر سنتی فرش بافی آذربایجان» در جمهوری آذربایجان به عنوان میراث فرهنگی ناملموس جهانی یونسکو ثبت شدند.
آغاز قالی بافی ناشناخته باقی مانده چرا که در طول تاریخ فرش ها دوام نیاورده و تخریب شده اند. بافته های بسیار قدیمی از جنس نمد هستند و با تکنیک خاص انباشت پود در قالب نمد ساخته شده اند.
فرش های تخت ( بدون پرز ) از تار و پود بسیار متراکم ساخته می شوند.
احتمالاً قدیمی ترین متون اشاره کننده به فرش در قالب خط میخی در لوح های گلی از آرشیو سلطنتی شهر ماری هستند که از هزاره دوم قبل از میلاد باقی مانده اند. در زبان اکدی برای فرش کلمه mardatu و برای بافندگان فرش kāşiru به کار رفته که از شغل های دیگر مانند گونی سازان ( sabsu یا sabsinnu ) متمایز می شوند.
مستندانی مبنی بر استفاده یونانیان از فرش در منابع قدیمی وجود دارد.
حدود ۴۰۰ سال قبل از میلاد زنوفون نویسنده یونانی در کتاب خود با نام "nabasis" به فرش اشاره کرده است.
قدیمی ترین و شناخته شده ترین فرشی که به صورت گره دار و با دست در قالب فرش بافته شده و هنوز بقایای آن باقی مانده فرش پازیریک است که در دهه ۱۹۴۰ توسط باستان شناس سرگئی رودنکو و تیم همراه کشف شد و مربوط به قرن ۵ قبل از میلاد است. این فرش بخشی از هدایای درون یک قبر بود که توسط یخ منجمد محافظت شده بود. قبر از بقایای دوران سکاها بود و در دره Pazyryk در کوه های آلتایی در سیبری کشف شد. ریشه فرش پازیریک مورد بحث است و بسیاری از کشورها آن را به خود نسبت می دهند
