فرسن

لغت نامه دهخدا

فرسن. [ ف ِ س ِ ] ( ع اِ ) سپل شتر. ( منتهی الارب ). طرف خف البعیر. ( اقرب الموارد ). || سم گوسفند. ( منتهی الارب ). و نیز برای سم گوسفند استعاره شود و گویند: فرسن شاة و نون زائد است. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران