فرسته

نسرین پرویزی گفت: این فرایند به نوعی شبیه انتقال مفاهیمی است که در گذشته نیز با ابزار های مختلف انجام می شد، اما امروزه با توسعه فناوری و ابزار های ارتباطی، این انتقال سریع تر و گسترده تر شده است.
وی افزود: برای ساخت معادل پُست، از زبان فارسی و ظرفیت های واژه سازی آن بهره گرفتیم و به طور مشخص، از بن مضارع فعل �فرست� که از ریشه �فرستادن� است، استفاده کردیم؛ سپس با افزودن �ه�، این بن را به یک اسم تبدیل کردیم که می تواند برای شیء، ابزار یا حتی یک مفهوم مجرد در زبان فارسی به کار رود و نتیجه این فرآیند، واژه �فرسته� است که به شکلی ساده و زیبا توانسته است جایگزینی برای کلمه �پست� بدهد.
معاون واژه گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی گفت:این انتخاب نه تنها از نظر زبانی هماهنگ با ساختار زبان فارسی است، از نظر معنایی نیز تداعی گر مفهوم انتقال پیام و رساندن محتوا به دیگران است؛ بنابراین، واژه �فرسته� را می توان در برابر کلمه �پست� به کار گرفت، چرا که این دو، از لحاظ کارکرد و مفهوم شباهت های زیادی دارند و این تطبیق زبانی، نشان دهنده ظرفیت و انعطاف زبان فارسی در برابر مفاهیم جدید و نیاز های روزمره است.
واژه پست. [ پ ُ ] ( فرانسوی ، اِ ) اداره ای که نامه ها و امانات از جائی بجائی برد و رساند. چاپارخانه. || شخصی که نامه ها و امانات رساند: چاپار. چپر. پیک. برید. || منازلی در راه شهرها که در آن مرکوب برای حمل مسافر و بار نگاه دارند. || محل خدمت مأمورین انتظامی. || شغل. پایگاه. در ادارات دولتی. || پاسگاه. ( از لغات فرهنگستان ) .
- غلام پُست ؛ مأموری که با بسته های پستی و نامه ها از شهری به شهری همراه رود.
- فراش پست ؛ آنکه نامه و بسته های امانات به صاحبان آن برد. پیک. گسی بنده. و رجوع به گسی بنده شود.
منبع. لغت نامه دهخدا