فرس افگندن

لغت نامه دهخدا

فرس افگندن. [ ف َ رَ اَ گ َ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از ناتوان و مغلوب گردانیدن. ( آنندراج ). عاجز ساختن. ( غیاث ). به قیاس ربودن مهره اسب حریف است در شطرنج :
فرس افگند جوش من نیل را
رخ من پیاده کند پیل را.
نظامی.

فرهنگ فارسی

کنایه از ناتوان و مغلوب گردانیدن . عاجز ساختن .

پیشنهاد کاربران

بپرس