فَرزان، سیدمحمد (بیرجند ۱۲۷۳ـ تهران ۱۳۴۹ش)
فَرزان، سیدمحمد
ادیب، علّامه و محقّق ایرانی. در ۱۲۹۷ش، پس از استخدام در وزارت معارف، شالودۀ فرهنگ نوین سیستان را پی ریزی و ساختمان های آموزشی بسیاری در آن جا بنا کرد. سِمت های بعدی او، ریاست فرهنگ جنوب، ریاست فرهنگ شاهرود و ریاست فرهنگ و اوقاف بیرجند بود. در ۱۳۳۱ش، به تهران منتقل و در دانشکدۀ معقول و منقول مشغول تدریس شد و ضمناً از مشاوران عالی ادارۀ کل نگارش بود. یک دوره نیز مأمور بررسی کتاب های درسی بود. با بنگاه ترجمه و نشر کتاب نیز همکاری داشت. در آرامگاه ابوالفتوح رازی در شهر ری به خاک سپرده شد. وسواس بیش از حد او در صحیح بودن نوشته ها، مانع از آن بود تا تألیف و تصنیفی فراهم کند، ولی در نوشتن بسیاری از کتاب ها، که مؤلفان و مصححان آن ها از او مشورت و راهنمایی خواسته اند، دخیل بوده است. مقالاتی که از او در نشریات مختلف به چاپ رسیده بود در مجموعه ای به نام مقالات فرزان منتشر شده است.
فَرزان، سیدمحمد
ادیب، علّامه و محقّق ایرانی. در ۱۲۹۷ش، پس از استخدام در وزارت معارف، شالودۀ فرهنگ نوین سیستان را پی ریزی و ساختمان های آموزشی بسیاری در آن جا بنا کرد. سِمت های بعدی او، ریاست فرهنگ جنوب، ریاست فرهنگ شاهرود و ریاست فرهنگ و اوقاف بیرجند بود. در ۱۳۳۱ش، به تهران منتقل و در دانشکدۀ معقول و منقول مشغول تدریس شد و ضمناً از مشاوران عالی ادارۀ کل نگارش بود. یک دوره نیز مأمور بررسی کتاب های درسی بود. با بنگاه ترجمه و نشر کتاب نیز همکاری داشت. در آرامگاه ابوالفتوح رازی در شهر ری به خاک سپرده شد. وسواس بیش از حد او در صحیح بودن نوشته ها، مانع از آن بود تا تألیف و تصنیفی فراهم کند، ولی در نوشتن بسیاری از کتاب ها، که مؤلفان و مصححان آن ها از او مشورت و راهنمایی خواسته اند، دخیل بوده است. مقالاتی که از او در نشریات مختلف به چاپ رسیده بود در مجموعه ای به نام مقالات فرزان منتشر شده است.