فردیناند هیلر ( انگلیسی: Ferdinand Hiller; ۲۴ اکتبر ۱۸۱۱ – ۱۱ مهٔ ۱۸۸۵ ) یک آهنگساز، نوازنده پیانو، و رهبر ارکستر اهل آلمان بود. اولین معلم موسیقی او آلویس اشمیت، موسیقیدان آلمانی بود. وقتی او ده سال داشت، پدرش او را به خاطر استعداد بی نظیری که داشت از هومل به وایمار فرستاد. در آنجا خود را وقف ساختن آهنگ کرد و از این طریق با گوته آشنایی پیدا کرد. به عنوان نوازنده پیانو پیشرفت های زیادی در این دوره کرد. در سال ۱۸۲۷ در سفری به وین با بتهوون ملاقات کرد.
فردیناند هیلر در یک خانواده یهودی ثروتمند در فرانکفورت آم ماین به دنیا آمد، جایی که پدرش یوستوس ( اصلاً آیزاک هیلدسهایم، نامی که در اواخر قرن ۱۸ تغییر داد تا ریشه یهودی خود را پنهان کند ) یک تاجر منسوجات انگلیسی بود. کسب و کار در نهایت توسط جوزف برادر فردیناند ادامه یافت. استعداد هیلر در اوایل کشف شد و پیانو توسط آلویس اشمیت، نوازنده برجسته فرانکفورتی، ویولن توسط یورگ هافمن، و هارمونی و کنترپوان توسط گئورگ یاکوب وولویلر به او آموخت. در ۱۰ سالگی کنسرتو موتزارت را در ملاء عام اجرا کرد. و دو سال بعد اولین تصنیف خود را ساخت.
در سال ۱۸۲۲، فلیکس مندلسون ۱۳ ساله وارد زندگی او شد. خانواده مندلسون در آن زمان برای مدت کوتاهی در فرانکفورت اقامت داشتند و هیلر جوان از آنها دیدن کرد و در آنجا بسیار تحت تأثیر بازی فلیکس ( و حتی بیشتر از آن از بازی خواهرش فانی مندلسون ) قرار گرفت. هنگامی که در سال ۱۸۲۵ آشنایی آنها تجدید شد، دو پسر بلافاصله دوستی صمیمی پیدا کردند، که قرار بود تا سال ۱۸۴۳ ادامه یابد. هیلر با درایت، درگیری آنها را ناشی از "آسیب پذیری های اجتماعی و نه شخصی" توصیف می کند. اما در واقع به نظر می رسد که بیشتر مربوط به جانشینی هیلر به جای مندلسون به عنوان مدیر ارکستر لایپزیک گواندهاوس در سال ۱۸۴۳ بوده است.
هیلر از ۱۸۲۵ تا ۱۸۲۷ شاگرد یوهان نپوموک هومل در وایمار بود. در حالی که او با هومل در بستر مرگ بتهوون بود، هیلر یک دسته از موهای بتهوون را محکم کرد. این قفل پس از فروخته شدن در ساتبیز در سال ۱۹۹۴، اکنون در دانشگاه ایالتی سن خوزه است. هیلر و هومل در وین برای تعزیه های بتهوون، شنیدند که یوهان مایکل ووگل و فرانتس شوبرت در حال اجرای Winterreise شوبرت بودند. هیلر نوشت که استادش چنان متاثر شد که اشک از چشمانش سرازیر شد.
هیلر از سال ۸۲۸ تا ۱۸۳۵ در پاریس مستقر شد و در آنجا به عنوان معلم آهنگسازی در مدرسه موسیقی Choron مشغول به کار شد. او در نهایت سمت خود را رها کرد تا بهتر بتواند خود را به عنوان یک پیانیست و آهنگساز مجهز کند. در پاریس با شوپن، برلیوز و لیست آشنا شد. او مدتی را در ایتالیا گذراند، به این امید که این به او کمک کند تا یک اپرای موفق بنویسد ( امیدی که هرگز برآورده نشد ) . در سال ۱۸۳۶، او در فرانکفورت بود و خود را وقف آهنگسازی کرد. توانایی های او شناخته شد، و با وجود اینکه 25 سال داشت، از او خواسته شد که در طول بیماری رهبر ارکستر شلبل، به عنوان رهبر ارکستر Cäcilienverein عمل کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففردیناند هیلر در یک خانواده یهودی ثروتمند در فرانکفورت آم ماین به دنیا آمد، جایی که پدرش یوستوس ( اصلاً آیزاک هیلدسهایم، نامی که در اواخر قرن ۱۸ تغییر داد تا ریشه یهودی خود را پنهان کند ) یک تاجر منسوجات انگلیسی بود. کسب و کار در نهایت توسط جوزف برادر فردیناند ادامه یافت. استعداد هیلر در اوایل کشف شد و پیانو توسط آلویس اشمیت، نوازنده برجسته فرانکفورتی، ویولن توسط یورگ هافمن، و هارمونی و کنترپوان توسط گئورگ یاکوب وولویلر به او آموخت. در ۱۰ سالگی کنسرتو موتزارت را در ملاء عام اجرا کرد. و دو سال بعد اولین تصنیف خود را ساخت.
در سال ۱۸۲۲، فلیکس مندلسون ۱۳ ساله وارد زندگی او شد. خانواده مندلسون در آن زمان برای مدت کوتاهی در فرانکفورت اقامت داشتند و هیلر جوان از آنها دیدن کرد و در آنجا بسیار تحت تأثیر بازی فلیکس ( و حتی بیشتر از آن از بازی خواهرش فانی مندلسون ) قرار گرفت. هنگامی که در سال ۱۸۲۵ آشنایی آنها تجدید شد، دو پسر بلافاصله دوستی صمیمی پیدا کردند، که قرار بود تا سال ۱۸۴۳ ادامه یابد. هیلر با درایت، درگیری آنها را ناشی از "آسیب پذیری های اجتماعی و نه شخصی" توصیف می کند. اما در واقع به نظر می رسد که بیشتر مربوط به جانشینی هیلر به جای مندلسون به عنوان مدیر ارکستر لایپزیک گواندهاوس در سال ۱۸۴۳ بوده است.
هیلر از ۱۸۲۵ تا ۱۸۲۷ شاگرد یوهان نپوموک هومل در وایمار بود. در حالی که او با هومل در بستر مرگ بتهوون بود، هیلر یک دسته از موهای بتهوون را محکم کرد. این قفل پس از فروخته شدن در ساتبیز در سال ۱۹۹۴، اکنون در دانشگاه ایالتی سن خوزه است. هیلر و هومل در وین برای تعزیه های بتهوون، شنیدند که یوهان مایکل ووگل و فرانتس شوبرت در حال اجرای Winterreise شوبرت بودند. هیلر نوشت که استادش چنان متاثر شد که اشک از چشمانش سرازیر شد.
هیلر از سال ۸۲۸ تا ۱۸۳۵ در پاریس مستقر شد و در آنجا به عنوان معلم آهنگسازی در مدرسه موسیقی Choron مشغول به کار شد. او در نهایت سمت خود را رها کرد تا بهتر بتواند خود را به عنوان یک پیانیست و آهنگساز مجهز کند. در پاریس با شوپن، برلیوز و لیست آشنا شد. او مدتی را در ایتالیا گذراند، به این امید که این به او کمک کند تا یک اپرای موفق بنویسد ( امیدی که هرگز برآورده نشد ) . در سال ۱۸۳۶، او در فرانکفورت بود و خود را وقف آهنگسازی کرد. توانایی های او شناخته شد، و با وجود اینکه 25 سال داشت، از او خواسته شد که در طول بیماری رهبر ارکستر شلبل، به عنوان رهبر ارکستر Cäcilienverein عمل کند.
wiki: فردیناند هیلر