فردیناند ماکسیمیلیان یوزف ( آلمانی: Ferdinand Maximilian Joseph Maria von Habsburg - Lothringen و اسپانیایی: Fernando Maximiliano José María de Habsburgo - Lorena ، زادهٔ ۶ ژوئیه ۱۸۳۲ – درگذشتهٔ ۱۹ ژوئن ۱۸۶۷ ) آرشیدوک اتریشی و تنها حکمران امپراتوری دوم مکزیک بود. دوران امپراتوری او از ۱۰ آوریل ۱۸۶۴ تا اعدام او در ۱۹ ژوئن ۱۸۶۷ دوام داشت. ماکسیمیلیان که برادر کوچک فرانتس یوزف بود کارنامهٔ درخشانی در مقام فرمانده کل نیروی دریایی ارتش سلطنتی اتریش داشت.
... [مشاهده متن کامل]
فرانسه، همراه با اسپانیا و بریتانیای کبیر، در زمستان ۱۸۶۱ به مکزیک حمله کرد تا دولت مکزیک را وادار به بازپرداخت بدهی هایش به این سه قدرت کند زیرا مکزیک مدتی قبل اعلام کرده بود که بازپرداخت بدهی هایش را تعلیق کرده است. اسپانیا و بریتانیا یک سال بعد در پی مذاکرات قراردادی با دولت مکزیک و پی بردن به نیت اصلی فرانسه جهت تلاش برای تصرف و حکمرانی بر مکزیک، از این کشور عقب نشینی کردند. امپراتور ناپلئون سوم در تلاش برای مشروعیت دادن به مداخلهٔ فرانسه در مکزیک، از ماکسیمیلیان دعوت کرد تا یک سلطنت جدید و طرفدار فرانسه در مکزیک تأسیس کند. این پیشنهاد پیش از این بارها از سوی سلطنت طلبان مکزیک مطرح شده بود. در نهایت، ماکسیمیلیان با قول پشتیبانی نیروهای نظامی فرانسه و بنا به دعوت رسمی گروهی از اعضای حزب محافظه کار مکزیک که سلطنت طلب و مخالف با حزب لیبرال به ریاست جمهوری بنیتو خوارس بودند، پادشاهی مکزیک را در ۱۰ آوریل ۱۸۶۴ پذیرفت. چندین قدرت اروپایی از جمله روسیه، اتریش و پروس، این امپراتوری جدید مکزیک را به رسمیت شناختند. اما ایالات متحده آمریکا همچنان خوارس را به عنوان رئیس جمهور قانونی مکزیک به رسمیت می شناخت و تهاجم فرانسه را نقض دکترین مونرو تلقی می کرد ولی تداوم جنگ داخلی آمریکا، مانع از مداخله آن در موضوع بود. ماکسیمیلیان و متحدان فرانسوی اش هرگز جمهوری مکزیک را به طور کامل شکست ندادند؛ نیروهای جمهوری خواه به رهبری خوارس در دوران حکمرانی ماکسیمیلیان کماکان فعالیت داشتند. با پایان جنگ داخلی آمریکا در سال ۱۸۶۵، ایالات متحده شروع به پشتیبانی و تأمین کمک به نیروهای خوارس کرد. سربازان فرانسوی در سال ۱۸۶۶ شروع به عقب نشینی از مکزیک کردند که یکی از آن دلایل آن آغاز جنگ اتریش و پروس بود. امپراتوری مکزیک بدون کمک و پشتیبانی فرانسه فروپاشید، ماکسیمیلیان دستگیر شد و در سال ۱۸۶۷ توسط دولت جمهوری اعدام گردید. جسد وی بعداً به اتریش منتقل و در گورابه سلطنتی وین دفن شد.
... [مشاهده متن کامل]
فرانسه، همراه با اسپانیا و بریتانیای کبیر، در زمستان ۱۸۶۱ به مکزیک حمله کرد تا دولت مکزیک را وادار به بازپرداخت بدهی هایش به این سه قدرت کند زیرا مکزیک مدتی قبل اعلام کرده بود که بازپرداخت بدهی هایش را تعلیق کرده است. اسپانیا و بریتانیا یک سال بعد در پی مذاکرات قراردادی با دولت مکزیک و پی بردن به نیت اصلی فرانسه جهت تلاش برای تصرف و حکمرانی بر مکزیک، از این کشور عقب نشینی کردند. امپراتور ناپلئون سوم در تلاش برای مشروعیت دادن به مداخلهٔ فرانسه در مکزیک، از ماکسیمیلیان دعوت کرد تا یک سلطنت جدید و طرفدار فرانسه در مکزیک تأسیس کند. این پیشنهاد پیش از این بارها از سوی سلطنت طلبان مکزیک مطرح شده بود. در نهایت، ماکسیمیلیان با قول پشتیبانی نیروهای نظامی فرانسه و بنا به دعوت رسمی گروهی از اعضای حزب محافظه کار مکزیک که سلطنت طلب و مخالف با حزب لیبرال به ریاست جمهوری بنیتو خوارس بودند، پادشاهی مکزیک را در ۱۰ آوریل ۱۸۶۴ پذیرفت. چندین قدرت اروپایی از جمله روسیه، اتریش و پروس، این امپراتوری جدید مکزیک را به رسمیت شناختند. اما ایالات متحده آمریکا همچنان خوارس را به عنوان رئیس جمهور قانونی مکزیک به رسمیت می شناخت و تهاجم فرانسه را نقض دکترین مونرو تلقی می کرد ولی تداوم جنگ داخلی آمریکا، مانع از مداخله آن در موضوع بود. ماکسیمیلیان و متحدان فرانسوی اش هرگز جمهوری مکزیک را به طور کامل شکست ندادند؛ نیروهای جمهوری خواه به رهبری خوارس در دوران حکمرانی ماکسیمیلیان کماکان فعالیت داشتند. با پایان جنگ داخلی آمریکا در سال ۱۸۶۵، ایالات متحده شروع به پشتیبانی و تأمین کمک به نیروهای خوارس کرد. سربازان فرانسوی در سال ۱۸۶۶ شروع به عقب نشینی از مکزیک کردند که یکی از آن دلایل آن آغاز جنگ اتریش و پروس بود. امپراتوری مکزیک بدون کمک و پشتیبانی فرانسه فروپاشید، ماکسیمیلیان دستگیر شد و در سال ۱۸۶۷ توسط دولت جمهوری اعدام گردید. جسد وی بعداً به اتریش منتقل و در گورابه سلطنتی وین دفن شد.
