فِردوس، شهرستان
فِردوس، شهرستان
مدرسه عالی علیا، شهرستان فردوسی
مدرسه عالی علیا، شهرستان فردوسی
مدرسه عالی علیا، شهرستان فردوسی
واقع در شمال استان خراسان جنوبی، مشتمل بر بخش مرکزی و بخش های سرایان و بُشرویه، با مرکزیت اداری شهر فردوس. از شمال به شهرستان بردسکن، از شرق به شهرستان های گناباد و قائنات، از جنوب شرقی و جنوب به شهرستان بیرجند و از غرب به استان یزد (شهرستان طبس) محدود است. نواحی شمال شرقی و شرق این شهرستان را کوه های نسبتاً بلندی تشکیل داده که ارتفاعشان به ۲,۸۰۰ متر می رسد و نواحی شمال غربی را کوه های پراکندۀ کم ارتفاعی فراگرفته اند. بخش های مرکزی و جنوبی آن دشت نسبتاً همواری است و از سوی جنوب غربی به کوه هایی منتهی می شود که ارتفاعشان گاه به ۲,۹۰۰ متر می رسد. شهرستان فردوس جزو خشک ترین نواحی ایران محسوب می شود و هیچ گونه رودخانۀ قابل توجهی، جز چند خشک رود یا رودخانۀ فصلی کوچک مانند کال چهل و کال شور، در آن دیده نمی شود و به همین سبب استفاده از قنات های طویل و چاه آب و آب انبارهای سنتی از دیرگاه در این سامان مرسوم بوده است. اقلیم شهرستان فردوس در کوهستان ها معتدل نسبتاً گرم و در دشت ها گرم و خشک است و جمعیت آن بالغ بر ۶۳,۴۹۷ نفر است (۱۳۸۵) که با توجه به وسعت آن از کم جمعیت ترین شهرستان های ایران است. مهم ترین آبادی های آن عبارت اند از سرایان، بشرویه، آیسک، اسلامیه، باغستان، خانکوک، برون، سه قلعه، ارسک، رقه، و نیگنان. راه گناباد به طبس و نیز راه بجستان به بیرجند و فردوس به بُشرویه و راه های فرعی و روستایی دیگر، شبکۀ راه های ارتباطی این شهرستان را تشکیل می دهند. غلات، پنبه زغفران، میوه، و خشکبار، و محصولات جالیزی از مهم ترین فرآورده های کشاورزی آن است و روی و گوگرد ازجمله منابع زیرزمینی آن به شمار می آیند.
فِردوس، شهرستان
مدرسه عالی علیا، شهرستان فردوسی
مدرسه عالی علیا، شهرستان فردوسی
مدرسه عالی علیا، شهرستان فردوسی
واقع در شمال استان خراسان جنوبی، مشتمل بر بخش مرکزی و بخش های سرایان و بُشرویه، با مرکزیت اداری شهر فردوس. از شمال به شهرستان بردسکن، از شرق به شهرستان های گناباد و قائنات، از جنوب شرقی و جنوب به شهرستان بیرجند و از غرب به استان یزد (شهرستان طبس) محدود است. نواحی شمال شرقی و شرق این شهرستان را کوه های نسبتاً بلندی تشکیل داده که ارتفاعشان به ۲,۸۰۰ متر می رسد و نواحی شمال غربی را کوه های پراکندۀ کم ارتفاعی فراگرفته اند. بخش های مرکزی و جنوبی آن دشت نسبتاً همواری است و از سوی جنوب غربی به کوه هایی منتهی می شود که ارتفاعشان گاه به ۲,۹۰۰ متر می رسد. شهرستان فردوس جزو خشک ترین نواحی ایران محسوب می شود و هیچ گونه رودخانۀ قابل توجهی، جز چند خشک رود یا رودخانۀ فصلی کوچک مانند کال چهل و کال شور، در آن دیده نمی شود و به همین سبب استفاده از قنات های طویل و چاه آب و آب انبارهای سنتی از دیرگاه در این سامان مرسوم بوده است. اقلیم شهرستان فردوس در کوهستان ها معتدل نسبتاً گرم و در دشت ها گرم و خشک است و جمعیت آن بالغ بر ۶۳,۴۹۷ نفر است (۱۳۸۵) که با توجه به وسعت آن از کم جمعیت ترین شهرستان های ایران است. مهم ترین آبادی های آن عبارت اند از سرایان، بشرویه، آیسک، اسلامیه، باغستان، خانکوک، برون، سه قلعه، ارسک، رقه، و نیگنان. راه گناباد به طبس و نیز راه بجستان به بیرجند و فردوس به بُشرویه و راه های فرعی و روستایی دیگر، شبکۀ راه های ارتباطی این شهرستان را تشکیل می دهند. غلات، پنبه زغفران، میوه، و خشکبار، و محصولات جالیزی از مهم ترین فرآورده های کشاورزی آن است و روی و گوگرد ازجمله منابع زیرزمینی آن به شمار می آیند.
wikijoo: فردوس،_شهرستان