فردخانه. [ ف َ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) از: فرد عربی به معنی یگانه و تنها + خانه. ( حاشیه برهان چ معین ). خانه ای باشد که مردم غریب از راه رسیده در آنجا فرودآیند. || خلوت را نیز گویند و آن خانه ای باشد که در خانقاه سازند یعنی چله خانه و آن خانه کوچکی باشدکه مردم در آن به چله نشینند. ( برهان ) : هر بیان آفتاب برهانی هر سخن فردخانه جانی.
سنائی.
فرهنگ فارسی
۱ - خانه ای که غریبان در آنجه فرود می آمدند ۲ - اطاقی که در خانقاه اختصاص بچله نشستن داشت چله خانه .
فرهنگ معین
(فَ رْ دْ. نِ ) [ ع - فا. ] (اِ. ) خلوت خانه ، چله خانه ، اطاقی در خانقاه برای چله نشستن .
فرهنگ عمید
۱. (تصوف ) اتاقی در خانقاه که کسی در آنجا به چله می نشیند، چله خانه. ۲. [قدیمی] خلوت خانه.
فرهنگستان زبان و ادب
{sanctum} [باستان شناسی] مکانی که فرد در آن می تواند با آرامش به مراقبه بپردازد
