فرخ محمود

دانشنامه آزاد فارسی

فرّخ، محمود (مشهد ۱۲۷۵ـ ۱۳۶۰ش)
فرّخ، محمود
(یا: محمود جواهری) مصحح، شاعر و پژوهشگر ایرانی. مقدمات فارسی و عربی را در مدارس قدیمه آموخت. با تأسیس انجمن ادبی فرخ در مشهد مأمن و مرجعی برای ادیبان و شاعران و ادب دوستان فراهم آورد و تا پایان عمر به این کار ادامه داد. در تأسیس دانشکدۀ ادبیات مشهد در ۱۳۳۴ش، نقشی بسزا داشت، تا جایی که بعدها، دانشگاه مشهد به او استادی افتخاری دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی آن دانشگاه را اعطا کرد. در ۱۳۴۴ش، به همت مجتبی مینوی کتابی به نام ۷۰سالگی فرخ تألیف و منتشر شد. فرخ در سرودن انواع شعر دست داشت، اما گرایش وی بیشتر به سرودن قصیده و قطعه به سبک خراسانی بود. از آثارش: سفینۀ فرخ که مجموعۀ اشعار او است (مشهد، ۱۳۳۰ش)؛ مثنوی فروزنده و منتخب آثار و شرح احوال استاد منشی باشی نصرت؛ خلاصۀ احوال و منتخب آثار اوحدی اصفهانی؛ روضۀ خلد (مشهد، ۱۳۳۰ش)؛ مجمل فصیحی (مشهد، ۱۳۳۹ش).

پیشنهاد کاربران

بپرس