[ویکی نور] فرحةالغری فی تعیین قبر امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(ع) فی النجف اثر عبدالکریم بن احمد حلّی (م 693 ه-) یکی از خاندان ابن طاووس است. همانگونه که از نامش پیداست درباره تثبیت مکان دفن امیرالمؤمنین علی(ع) در نجف اشرف تألیف شده است. نام کتاب را فرحة الغری بصرحة القری نیز گفته اند.
مؤلف در مقدمه کوتاه و به عبارتی خطبه کتاب، انگیزه و علت تألیف این کتاب را بیان نکرده است ولی دو دلیل برای تألیف چنین کتابی می توان بیان کرد: نخست آنکه فاصله دفن علی(ع) در بیرون کوفه تا زمان آشکار شدنش که به یک قرن می رسد سبب شده است ابن طاووس برای توضیح و توجیه این فاصله و استدلال بر آنکه قبر شریف در آنجاست، به این تألیف دست بزند. دلیل مهم تر و اصلی را بایستی شبهه و برخی گزارش های تاریخی نادر دانست که قبر آن حضرت را در جایی دیگر می داند و بی تردید مؤلف با توجه به این شبهه دست به تدوین و جمع آوری روایات زده است.
کتاب شامل دو مقدمه و پانزده فصل است. مقدمه اول در دلایل عقلی بر وجود مرقد امام در نجف و مقدمه دوم در مورد علت مخفی شدن قبر آن حضرت است. مؤلف برای احادیث نبوی و روایات هر یک از ائمه بابی مستقل قرار داده و در آن روایات دال بر وجود مرقد در نجف را نقل نموده است. پس از آن در سه باب سخنان زید بن علی و هارون الرشید و منصور عباسی و عده ای از بنی هاشم و علما را در این موضوع آورده است. باب پانزدهم به معجزات و کرامات مرقد مطهر آن امام بزرگوار اختصاص دارد.
ابن طاووس تمام روایات را با ذکر سلسله سند آورده و طریق خودش را به راویان حدیث ذکر کرده است. این روایات در واقع گزارش هایی تاریخی است که نشان دهنده پیش گویی رسول خدا یا تأیید یا زیارت ائمه نسبت به مرقد امیرالمؤمنین در محل کنونی است که به غری نام بردار بوده است.
تلخیصی از این کتاب توسط علامه حلی (م 726) با نام «الدلائل البرهانیة فی تصحیح الحضرة الغرویة» منتشر شده و تلخیص دیگری با نام «حد الغری» وجود دارد. ترجمه فارسی فرحة الغری نیز به قلم علامه مجلسی انجام و منتشر شده است.
مؤلف در مقدمه کوتاه و به عبارتی خطبه کتاب، انگیزه و علت تألیف این کتاب را بیان نکرده است ولی دو دلیل برای تألیف چنین کتابی می توان بیان کرد: نخست آنکه فاصله دفن علی(ع) در بیرون کوفه تا زمان آشکار شدنش که به یک قرن می رسد سبب شده است ابن طاووس برای توضیح و توجیه این فاصله و استدلال بر آنکه قبر شریف در آنجاست، به این تألیف دست بزند. دلیل مهم تر و اصلی را بایستی شبهه و برخی گزارش های تاریخی نادر دانست که قبر آن حضرت را در جایی دیگر می داند و بی تردید مؤلف با توجه به این شبهه دست به تدوین و جمع آوری روایات زده است.
کتاب شامل دو مقدمه و پانزده فصل است. مقدمه اول در دلایل عقلی بر وجود مرقد امام در نجف و مقدمه دوم در مورد علت مخفی شدن قبر آن حضرت است. مؤلف برای احادیث نبوی و روایات هر یک از ائمه بابی مستقل قرار داده و در آن روایات دال بر وجود مرقد در نجف را نقل نموده است. پس از آن در سه باب سخنان زید بن علی و هارون الرشید و منصور عباسی و عده ای از بنی هاشم و علما را در این موضوع آورده است. باب پانزدهم به معجزات و کرامات مرقد مطهر آن امام بزرگوار اختصاص دارد.
ابن طاووس تمام روایات را با ذکر سلسله سند آورده و طریق خودش را به راویان حدیث ذکر کرده است. این روایات در واقع گزارش هایی تاریخی است که نشان دهنده پیش گویی رسول خدا یا تأیید یا زیارت ائمه نسبت به مرقد امیرالمؤمنین در محل کنونی است که به غری نام بردار بوده است.
تلخیصی از این کتاب توسط علامه حلی (م 726) با نام «الدلائل البرهانیة فی تصحیح الحضرة الغرویة» منتشر شده و تلخیص دیگری با نام «حد الغری» وجود دارد. ترجمه فارسی فرحة الغری نیز به قلم علامه مجلسی انجام و منتشر شده است.
[ویکی نور] فرحةالغری فی تعیین قبر امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(ع) فی النجف اثر عبد الکریم بن احمد حلّی (م 693 ه-) یکی از خاندان ابن طاووس است. همانگونه که از نامش پیداست درباره تثبیت مکان دفن امیرالمؤمنین علی(ع) در نجف اشرف تألیف شده است. نام کتاب را فرحة الغری بصرحة القری نیز گفته اند.
مؤلف در مقدمه کوتاه و به عبارتی خطبه کتاب، انگیزه و علت تألیف این کتاب را بیان نکرده است ولی دو دلیل برای تألیف چنین کتابی می توان بیان کرد: نخست آنکه فاصله دفن علی (ع) در بیرون کوفه تا زمان آشکار شدنش که به یک قرن می رسد سبب شده است ابن طاووس برای توضیح و توجیه این فاصله و استدلال بر آنکه قبر شریف در آنجاست، به این تألیف دست بزند. دلیل مهم تر و اصلی را بایستی شبهه و برخی گزارش های تاریخی نادر دانست که قبر آن حضرت را در جایی دیگر می داند و بی تردید مؤلف با توجه به این شبهه دست به تدوین و جمع آوری روایات زده است.
کتاب شامل دو مقدمه و پانزده فصل است. مقدمه اول در دلایل عقلی بر وجود مرقد امام در نجف و مقدمه دوم در مورد علت مخفی شدن قبر آن حضرت است. مؤلف برای احادیث نبوی و روایات هر یک از ائمه بابی مستقل قرار داده و در آن روایات دال بر وجود مرقد در نجف را نقل نموده است. پس از آن در سه باب سخنان زید بن علی و هارون الرشید و منصور عباسی و عده ای از بنی هاشم و علما را در این موضوع آورده است. باب پانزدهم به معجزات و کرامات مرقد مطهر آن امام بزرگوار اختصاص دارد.
ابن طاووس تمام روایات را با ذکر سلسله سند آورده و طریق خودش را به راویان حدیث ذکر کرده است. این روایات در واقع گزارش هایی تاریخی است که نشان دهنده پیش گویی رسول خدا یا تأیید یا زیارت ائمه نسبت به مرقد امیرالمؤمنین در محل کنونی است که به غری نام بردار بوده است.
تلخیصی از این کتاب توسط علامه حلی (م 726) با نام «الدلائل البرهانیة فی تصحیح الحضرة الغرویة» منتشر شده و تلخیص دیگری با نام «حد الغری» وجود دارد. ترجمه فارسی فرحة الغری نیز به قلم علامه مجلسی انجام و منتشر شده است.
مؤلف در مقدمه کوتاه و به عبارتی خطبه کتاب، انگیزه و علت تألیف این کتاب را بیان نکرده است ولی دو دلیل برای تألیف چنین کتابی می توان بیان کرد: نخست آنکه فاصله دفن علی (ع) در بیرون کوفه تا زمان آشکار شدنش که به یک قرن می رسد سبب شده است ابن طاووس برای توضیح و توجیه این فاصله و استدلال بر آنکه قبر شریف در آنجاست، به این تألیف دست بزند. دلیل مهم تر و اصلی را بایستی شبهه و برخی گزارش های تاریخی نادر دانست که قبر آن حضرت را در جایی دیگر می داند و بی تردید مؤلف با توجه به این شبهه دست به تدوین و جمع آوری روایات زده است.
کتاب شامل دو مقدمه و پانزده فصل است. مقدمه اول در دلایل عقلی بر وجود مرقد امام در نجف و مقدمه دوم در مورد علت مخفی شدن قبر آن حضرت است. مؤلف برای احادیث نبوی و روایات هر یک از ائمه بابی مستقل قرار داده و در آن روایات دال بر وجود مرقد در نجف را نقل نموده است. پس از آن در سه باب سخنان زید بن علی و هارون الرشید و منصور عباسی و عده ای از بنی هاشم و علما را در این موضوع آورده است. باب پانزدهم به معجزات و کرامات مرقد مطهر آن امام بزرگوار اختصاص دارد.
ابن طاووس تمام روایات را با ذکر سلسله سند آورده و طریق خودش را به راویان حدیث ذکر کرده است. این روایات در واقع گزارش هایی تاریخی است که نشان دهنده پیش گویی رسول خدا یا تأیید یا زیارت ائمه نسبت به مرقد امیرالمؤمنین در محل کنونی است که به غری نام بردار بوده است.
تلخیصی از این کتاب توسط علامه حلی (م 726) با نام «الدلائل البرهانیة فی تصحیح الحضرة الغرویة» منتشر شده و تلخیص دیگری با نام «حد الغری» وجود دارد. ترجمه فارسی فرحة الغری نیز به قلم علامه مجلسی انجام و منتشر شده است.