فرجها

[ویکی الکتاب] معنی فَرْجَهَا: عورتش - شرمگاهش (کلمه فرجه و فرج به معنای شکاف در میان دو چیز است که با آن از عورت کنایه آوردهاند ، و در قرآن کریم هم که سرشار از اخلاق و ادب است همیشه این کنایه را استعمال کرده و "احصنت فرجها "یعنی دارای عفت بود )
ریشه کلمه:
فرج (۹ بار)
ها (۱۳۹۹ بار)

«فَرج» از نظر لغت در اصل، به معنای فاصله و شکاف می باشد، و به عنوان کنایه در عضو تناسلی به کار رفته است، اما از آنجا که در فارسی به کنایی بودن آن توجّه نمی شود، گاهی این سؤال پیش می آید: چگونه این لفظ که صریح در آن عضو خاص انسان است در قرآن آمده؟! در حالی که توجّه به کنایه بودن آن مشکل را حل می کند. و به تعبیر روشن تر اگر بخواهیم معنای کنایی آن را در فارسی بیان کنیم، معادل جمله «أَحْصَنَتْ فَرْجَها» در فارسی این است: «دامان خود را پاک نگاه داشت» آیا این تعبیر در فارسی زننده است؟