فرجاء. [ ف َ ] ( ع ص ) مؤنث اَفْرَج و آن کسی است که دو سرین وی از بزرگی به هم نپیوندد. ( از اقرب الموارد ). کسی است که به هم نمیرسد دو طرف نشستنگاه او به واسطه بزرگی. ( شرح قاموس ). || آنکه شرم جای او پیوسته منکشف باشد. ( منتهی الارب ). کسی است که همیشه در نشستن عورت او گشاده است. ( شرح قاموس ). و رجوع به افرج شود.
