فرآیند وگنر–برگرون–فایندایزن. فرایند Wegener - Bergeron - Findeisen ( پس از آلفرد وگنر، تور برگرون و والتر فایندایزن ) ، ( یا "فرایند باران سرد" ) فرآیندی برای رشد کریستال یخ است که در ابرهای مخلوط ( حاوی مخلوطی از آب و یخ فوق سرد شده ) رخ می دهد. در مناطقی که فشار بخار محیط بین فشار بخار اشباع روی آب و فشار بخار اشباع پایین روی یخ قرار می گیرد. این یک محیط غیر اشباع برای آب است اما یک محیط فوق اشباع برای یخ است که منجر به تبخیر سریع آب و رشد سریع کریستال یخ از طریق رسوب بخار می شود. اگر چگالی یخ در مقایسه با آب کم باشد، کریستال های یخ می توانند آنقدر بزرگ شوند که از ابر بیوفتند و اگر دمای سطح پایین به اندازه کافی گرم باشد، تبدیل به قطرات آب می شود.
فرآیند برگرون، درصورت وقوع، در تولید ذرات بزرگ بسیار کارآمدتر از رشد قطرات بزرگتر به قیمت ذرات کوچکتر است، زیرا تفاوت فشار بین آب و یخ بزرگتر از افزایش فشار است. بیش از قطرات کوچک ( برای قطرات به اندازه کافی بزرگ که به طور قابل توجهی به جرم کل کمک کند ) . برای سایر فرآیندهای مؤثر بر اندازه ذرات، باران و فیزیک ابر را ببینید.
رشد اصلی یخ از طریق رسوب بخار بر روی بلورهای یخ به قیمت آب برای اولین بار توسط دانشمند آلمانی آلفرد وگنر در سال ۱۹۱۱ هنگام مطالعه تشکیل یخبندان ارائه شد. وگنر این نظریه را مطرح کرد که اگر این فرآیند در ابرها اتفاق بیفتد و کریستال ها به اندازه ای بزرگ شوند که از بین بروند، می تواند یک مکانیسم بارش قابل دوام باشد. در حالی که کار او با رشد کریستال یخ توجه زیادی را به خود جلب کرد، برای این که کاربرد آن در بارش شناخته شود ۱۰ سال دیگر طول می کشد.
در زمستان ۱۹۲۲، چیزی توجه تور برگرون را هنگام قدم زدن در جنگل جلب کرد. او متوجه شد که در روزهایی که دما زیر صفر است، عرشه استراتوس که معمولاً دامنه تپه را پوشانده، به جای امتداد روی زمین مانند روزهایی که درجه حرارت بالای صفر است، دربالای سایبان متوقف می شود. برگرون که با کار قبلی وگنر آشنا بود، این نظریه را مطرح کرد که کریستال های یخ روی شاخه های درخت بخار را از ابر لایه لایه فوق سرد خارج کرده و از رسیدن آن به زمین جلوگیری می کنند.
برگرون برای شرکت در نشست اتحادیه بین المللی ژئودزی و ژئوفیزیک در لیسبون، پرتغال در سال ۱۹۹۳ انتخاب شد و در آنجا نظریه کریستال یخ خود را ارائه داد. او در مقاله خود بیان کرد که اگر مقدار کریستال یخ در مقایسه با قطرات آب به طور قابل توجهی کم باشد، بلورهای یخ می توانند آنقدر بزرگ شوند که از بین بروند ( فرضیه اصلی وگنر ) . برگرون این نظریه را مطرح کرد که دلیل تمام باران ها، حتی در آب و هوای گرمسیری می تواند این فرایند باشد. بیانیه ای که باعث اختلاف کمی بین دانشمندان مناطق گرمسیری و عرض جغرافیایی متوسط شد. در اواخر دهه ۱۹۳۰، والتر فاندایزن هواشناس آلمانی کار برگرون را از طریق کار تئوری و تجربی گسترش داد و اصلاح کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففرآیند برگرون، درصورت وقوع، در تولید ذرات بزرگ بسیار کارآمدتر از رشد قطرات بزرگتر به قیمت ذرات کوچکتر است، زیرا تفاوت فشار بین آب و یخ بزرگتر از افزایش فشار است. بیش از قطرات کوچک ( برای قطرات به اندازه کافی بزرگ که به طور قابل توجهی به جرم کل کمک کند ) . برای سایر فرآیندهای مؤثر بر اندازه ذرات، باران و فیزیک ابر را ببینید.
رشد اصلی یخ از طریق رسوب بخار بر روی بلورهای یخ به قیمت آب برای اولین بار توسط دانشمند آلمانی آلفرد وگنر در سال ۱۹۱۱ هنگام مطالعه تشکیل یخبندان ارائه شد. وگنر این نظریه را مطرح کرد که اگر این فرآیند در ابرها اتفاق بیفتد و کریستال ها به اندازه ای بزرگ شوند که از بین بروند، می تواند یک مکانیسم بارش قابل دوام باشد. در حالی که کار او با رشد کریستال یخ توجه زیادی را به خود جلب کرد، برای این که کاربرد آن در بارش شناخته شود ۱۰ سال دیگر طول می کشد.
در زمستان ۱۹۲۲، چیزی توجه تور برگرون را هنگام قدم زدن در جنگل جلب کرد. او متوجه شد که در روزهایی که دما زیر صفر است، عرشه استراتوس که معمولاً دامنه تپه را پوشانده، به جای امتداد روی زمین مانند روزهایی که درجه حرارت بالای صفر است، دربالای سایبان متوقف می شود. برگرون که با کار قبلی وگنر آشنا بود، این نظریه را مطرح کرد که کریستال های یخ روی شاخه های درخت بخار را از ابر لایه لایه فوق سرد خارج کرده و از رسیدن آن به زمین جلوگیری می کنند.
برگرون برای شرکت در نشست اتحادیه بین المللی ژئودزی و ژئوفیزیک در لیسبون، پرتغال در سال ۱۹۹۳ انتخاب شد و در آنجا نظریه کریستال یخ خود را ارائه داد. او در مقاله خود بیان کرد که اگر مقدار کریستال یخ در مقایسه با قطرات آب به طور قابل توجهی کم باشد، بلورهای یخ می توانند آنقدر بزرگ شوند که از بین بروند ( فرضیه اصلی وگنر ) . برگرون این نظریه را مطرح کرد که دلیل تمام باران ها، حتی در آب و هوای گرمسیری می تواند این فرایند باشد. بیانیه ای که باعث اختلاف کمی بین دانشمندان مناطق گرمسیری و عرض جغرافیایی متوسط شد. در اواخر دهه ۱۹۳۰، والتر فاندایزن هواشناس آلمانی کار برگرون را از طریق کار تئوری و تجربی گسترش داد و اصلاح کرد.
