فِرای، ریچارْد (۱۹۲۰ـ۲۰۱۴)(Frye, Richard)
خاورشناس سوئدی تبار امریکایی. در ۱۹۴۶ با تصحیح و ترجمۀ تاریخ بخارای نرشخی به انگلیسی از دانشگاه هاروارد در رشتۀ تاریخ خاور نزدیک دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۵۱ به ایران سفر کرد و در سرمشهد فارس به کاوش و نمونه برداری از کتیبه های کهن پرداخت و سپس به پژوهش در لهجه های رایج در سیستان و بلوچستان و بیابانک روی آورد. از ۱۹۴۹ در دانشگاه هاروارد کرسی ایران شناسی داشته است. در ۱۹۶۹م/۱۳۴۸ش بار دیگر به ایران سفر کرد و تا ۱۳۵۳ش رئیس مؤسسۀ آسیایی دانشگاه شیراز بود. از ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۵ش در دانشگاه شیراز تدریس می کرد. در ۱۹۹۰ بازنشسته شد. پس از آن به تاجیکستان رفت و دو سال در آن جا به پژوهش و تدریس پرداخت. از آثارش: تصوف در عصر غزالی (۱۹۳۹)؛ ایران اسلامی و آسیای مرکزی، سده های هفتم تا دوازدهم میلادی (لندن، ۱۹۷۲)؛ سکه های ماوراءالنهر (۱۹۴۹)؛ خاور نزدیک و دولت های بزرگ (۱۹۵۱)؛ اسلام و غرب (۱۹۵۷)؛ میراث باستانی ایران (۱۹۶۲)؛ بخارا دستاورد قرون وسطا؛ عصر زرین فرهنگ ایران، که سه کتاب آخر به فارسی ترجمه شده است.
خاورشناس سوئدی تبار امریکایی. در ۱۹۴۶ با تصحیح و ترجمۀ تاریخ بخارای نرشخی به انگلیسی از دانشگاه هاروارد در رشتۀ تاریخ خاور نزدیک دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۵۱ به ایران سفر کرد و در سرمشهد فارس به کاوش و نمونه برداری از کتیبه های کهن پرداخت و سپس به پژوهش در لهجه های رایج در سیستان و بلوچستان و بیابانک روی آورد. از ۱۹۴۹ در دانشگاه هاروارد کرسی ایران شناسی داشته است. در ۱۹۶۹م/۱۳۴۸ش بار دیگر به ایران سفر کرد و تا ۱۳۵۳ش رئیس مؤسسۀ آسیایی دانشگاه شیراز بود. از ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۵ش در دانشگاه شیراز تدریس می کرد. در ۱۹۹۰ بازنشسته شد. پس از آن به تاجیکستان رفت و دو سال در آن جا به پژوهش و تدریس پرداخت. از آثارش: تصوف در عصر غزالی (۱۹۳۹)؛ ایران اسلامی و آسیای مرکزی، سده های هفتم تا دوازدهم میلادی (لندن، ۱۹۷۲)؛ سکه های ماوراءالنهر (۱۹۴۹)؛ خاور نزدیک و دولت های بزرگ (۱۹۵۱)؛ اسلام و غرب (۱۹۵۷)؛ میراث باستانی ایران (۱۹۶۲)؛ بخارا دستاورد قرون وسطا؛ عصر زرین فرهنگ ایران، که سه کتاب آخر به فارسی ترجمه شده است.
wikijoo: فرای،_ریچارد_(۱۹۲۰ـ۲۰۱۴)