فرانکو بالمامیون ( زادهٔ ۱۱ ژانویهٔ ۱۹۴۰ ) رکابزن حرفه ای سابق ایتالیایی است که در رشتهٔ دوچرخه سواری جاده فعالیت می کرد. او توانست دو قهرمانی پیاپی در سال های ۱۹۶۲ و ۱۹۶۳ در جیرو دیتالیا کسب کند. [ ۱]
بالمامیون که دقیقاً پیش از جنگ به دنیا آمده بود، در فقر خفه کنندهٔ ایتالیای پس از جنگ رشد کرد. خرید دوچرخه در اولویت های او و خانواده اش جایی نداشت. یک کارفرما دوچرخه ای به او داد تا بتواند در رقابت ها شرکت کند. بالمامیون توانست خود را به عنوان یکی از بهترین رکابزنان آماتور در شمال ایتالیا معرفی کند. تیم بیانکی که به دنبال یک رکابزن خوب جوان بود تا در دورهٔ پس از کوپی، لنگر تیم باشد، با بالمامیون قرارداد امضا کرد تا رهبر تیم در جیرو دیتالیای ۱۹۶۱ باشد. هنگامی که او به عنوان رهبر تیم انتخاب شد، تنها ۲۱ سال سن داشت. بالمامیون تفکر تاکتیکی و استراتژیک عالی داشت که می توانست از توانایی خود به درستی استفاده کند و بداند که چه زمانی دیگران در آستانهٔ تسلیم هستند. [ ۲]
در پایان مرحلهٔ نخست جیرو، بالمامیون در رتبهٔ دوم قرار گرفت. او توانست تا پایان مرحلهٔ دهم همواره جزء ۴ نفر نخست رده بندی اصلی باشد؛ ولی در مرحلهٔ یازدهم، ۲۰ دقیقه دیرتر از برندهٔ مرحله از خط پایان گذشت و از ۱۰ نفر نخست خارج شد. در پایان جیرو، او در رتبهٔ بیستم قرار گرفت. [ ۲]
برای فصل ۱۹۶۲ بالمامیون ابتدا به عضویت تیم ایگنیس درآمد؛ ولی پس از آن که متوجه شد باید خادم باشد، درخواست جدایی کرد. قرارداد او با ایگنیس فسخ شد و به تیم کارپانو پیوست. نینو دفیلیپیس سرگروه تیم کارپانو بود؛ ولی بالمامیون اعتقاد داشت که او تنها به دنبال کسب پیروزی در مراحل جیرو است. در مرحلهٔ دوم جیرو، بالمامیون به دلیل نخوردن غذای کافی، بیش از ۱۰ دقیقه زمان از دست داد و تیم کارپانو تصمیم گرفت دفیلیپیس را برای قهرمانی جیرو حمایت کند. پس از آن بالمامیون به تدریج خود را بالا کشید و در پایان مرحلهٔ ۱۵، رتبهٔ دهم رده بندی اصلی را با اختلاف حدود ۹ دقیقه با رهبر مسابقه به دست آورد. او مرحلهٔ ۱۶ را با رتبهٔ دوم به پایان رساند و به رتبهٔ هفتم رده بندی اصلی رسید. در مرحلهٔ ۱۷ پس از خنثی شدن یک حمله توسط گروه اصلی، چند رکابزن دوباره فرار کردند. بالمامیون نیز به آنان پیوست و گروه اصلی نتوانست آن را خنثی کند. گروه پیشتاز با فاصلهٔ بیش از ۶ دقیقه زودتر از گروه اصلی از خط پایان گذشت و بالمامیون توانست برای نخستین بار، پیراهن صورتی را به دست آورد. دفیلیپیس که انتظار نداشت تیمش از فرار بالمامیون حمایت کند، پس از پایان مرحله با ناراحتی به خانهٔ خود رفت؛ ولی مالک تیم توانست او را راضی کند که به مسابقه ادامه دهد. بالمامیون در مرحلهٔ ۱۸ بیش از ۲۰ ثانیه از دست داد؛ ولی در دو مرحلهٔ کوهستانی بعد، توانست در برابر حملات رقیبان خود مقاومت کند و رهبری مسابقه را در دست خود نگه دارد. دفیلیپیس بارها تلاش کرد که از بالمامیون پیشی گیرد؛ ولی تنها نتیجهٔ آن افزایش فاصلهٔ بالمامیون با سایر رقیبان بود. در پایان، بالمامیون توانست نخستین قهرمانی خود در جیرو را به دست آورد؛ در حالی که هیچ پیروزی مرحله ای به دست نیاورده بود. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبالمامیون که دقیقاً پیش از جنگ به دنیا آمده بود، در فقر خفه کنندهٔ ایتالیای پس از جنگ رشد کرد. خرید دوچرخه در اولویت های او و خانواده اش جایی نداشت. یک کارفرما دوچرخه ای به او داد تا بتواند در رقابت ها شرکت کند. بالمامیون توانست خود را به عنوان یکی از بهترین رکابزنان آماتور در شمال ایتالیا معرفی کند. تیم بیانکی که به دنبال یک رکابزن خوب جوان بود تا در دورهٔ پس از کوپی، لنگر تیم باشد، با بالمامیون قرارداد امضا کرد تا رهبر تیم در جیرو دیتالیای ۱۹۶۱ باشد. هنگامی که او به عنوان رهبر تیم انتخاب شد، تنها ۲۱ سال سن داشت. بالمامیون تفکر تاکتیکی و استراتژیک عالی داشت که می توانست از توانایی خود به درستی استفاده کند و بداند که چه زمانی دیگران در آستانهٔ تسلیم هستند. [ ۲]
در پایان مرحلهٔ نخست جیرو، بالمامیون در رتبهٔ دوم قرار گرفت. او توانست تا پایان مرحلهٔ دهم همواره جزء ۴ نفر نخست رده بندی اصلی باشد؛ ولی در مرحلهٔ یازدهم، ۲۰ دقیقه دیرتر از برندهٔ مرحله از خط پایان گذشت و از ۱۰ نفر نخست خارج شد. در پایان جیرو، او در رتبهٔ بیستم قرار گرفت. [ ۲]
برای فصل ۱۹۶۲ بالمامیون ابتدا به عضویت تیم ایگنیس درآمد؛ ولی پس از آن که متوجه شد باید خادم باشد، درخواست جدایی کرد. قرارداد او با ایگنیس فسخ شد و به تیم کارپانو پیوست. نینو دفیلیپیس سرگروه تیم کارپانو بود؛ ولی بالمامیون اعتقاد داشت که او تنها به دنبال کسب پیروزی در مراحل جیرو است. در مرحلهٔ دوم جیرو، بالمامیون به دلیل نخوردن غذای کافی، بیش از ۱۰ دقیقه زمان از دست داد و تیم کارپانو تصمیم گرفت دفیلیپیس را برای قهرمانی جیرو حمایت کند. پس از آن بالمامیون به تدریج خود را بالا کشید و در پایان مرحلهٔ ۱۵، رتبهٔ دهم رده بندی اصلی را با اختلاف حدود ۹ دقیقه با رهبر مسابقه به دست آورد. او مرحلهٔ ۱۶ را با رتبهٔ دوم به پایان رساند و به رتبهٔ هفتم رده بندی اصلی رسید. در مرحلهٔ ۱۷ پس از خنثی شدن یک حمله توسط گروه اصلی، چند رکابزن دوباره فرار کردند. بالمامیون نیز به آنان پیوست و گروه اصلی نتوانست آن را خنثی کند. گروه پیشتاز با فاصلهٔ بیش از ۶ دقیقه زودتر از گروه اصلی از خط پایان گذشت و بالمامیون توانست برای نخستین بار، پیراهن صورتی را به دست آورد. دفیلیپیس که انتظار نداشت تیمش از فرار بالمامیون حمایت کند، پس از پایان مرحله با ناراحتی به خانهٔ خود رفت؛ ولی مالک تیم توانست او را راضی کند که به مسابقه ادامه دهد. بالمامیون در مرحلهٔ ۱۸ بیش از ۲۰ ثانیه از دست داد؛ ولی در دو مرحلهٔ کوهستانی بعد، توانست در برابر حملات رقیبان خود مقاومت کند و رهبری مسابقه را در دست خود نگه دارد. دفیلیپیس بارها تلاش کرد که از بالمامیون پیشی گیرد؛ ولی تنها نتیجهٔ آن افزایش فاصلهٔ بالمامیون با سایر رقیبان بود. در پایان، بالمامیون توانست نخستین قهرمانی خود در جیرو را به دست آورد؛ در حالی که هیچ پیروزی مرحله ای به دست نیاورده بود. [ ۳]
wiki: فرانکو بالمامیون