فرانکو بارزی ( به ایتالیایی: Franco Baresi ) ؛ ( زاده ۸ مه ۱۹۶۰ ) ، مدافع بازنشستهٔ فوتبال اهل ایتالیا و از برجسته ترین بازیکنان تاریخ باشگاه میلان می باشد.
بعد از پائولو مالدینی بیشترین بازی را برای تیم میلان انجام داده است و به عنوان کاپیتان، موفق به کسب پنج اسکودتو شده و همچنین سه بار جام باشگاه های اروپا را بالای سر برده است. بارزی همچنین یکی از اعضای ایتالیا در جام جهانی ۱۹۸۲ بود و موفق شد همراه ایتالیا قهرمان جهان بشود. او در آخرین بازی ملی اش، در فینال جام جهانی ۱۹۹۴، در مقابل برزیل اولین ضربه پنالتی تیمش را از دست داد. [ ۲] او در جام جهانی ۱۹۹۴ در حالیکه بازوبند کاپیتانی تیم ملی ایتالیا را بر بازو داشت، در مرحله گروهی بازی ها دچار مصدومیت شد، اما با صعود ایتالیا، به دیدار نهایی رقابت ها، در این دیدار حضور داشت و با رهبری خط دفاع ایتالیا، ۱۲۰ دقیقه زوج خط حمله برزیل روماریو و ببتو را در گلزنی ناکام گذاشت. بارزی در ضربات پنالتی، به عنوان اولین پنالتی زن ایتالیا معرفی شد و آخرین ضربه خود برای تیم ملی کشورش را، به بالای دروازه کلودیو تافارل دروازه بان برزیل فرستاد. او پس از کسب نائب قهرمانی جام جهانی به همراه ایتالیا، از بازی های ملی خداحافظی کرد. بارزی تا سال ۱۹۹۷ در باشگاه میلان حضور داشت و در پایان فصل ۹۷–۱۹۹۶ کفش های خود را آویخت.
این مدافع بازیساز همراه فرانس بکن بائر آلمانی، از بهترین لیبروهای تاریخ فوتبال می باشد. یک بازیکن کامل با خصوصیات توأم دفاعی، هجومی، بازیسازی، رهبری و هدایت کننده تیم که در قلب تیم میلان در اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ قرار داشت.
وی به عنوان کاپیتان میلان دو بار در سال های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ جام قهرمانی باشگاه های اروپا را بالای سر برد. بارزی در نظرسجی مجلهٔ ورلد ساکر در لیست یک صد فوتبالیست برتر قرن بیستم در رتبهٔ نوزدهم جای گرفت. [ نیازمند منبع]
بارزی بازیکن سابق و مدیر آکادمی میلان میهمان ویژه پرسپولیس در شهرآورد هفتاد و ششم تهران بود. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبعد از پائولو مالدینی بیشترین بازی را برای تیم میلان انجام داده است و به عنوان کاپیتان، موفق به کسب پنج اسکودتو شده و همچنین سه بار جام باشگاه های اروپا را بالای سر برده است. بارزی همچنین یکی از اعضای ایتالیا در جام جهانی ۱۹۸۲ بود و موفق شد همراه ایتالیا قهرمان جهان بشود. او در آخرین بازی ملی اش، در فینال جام جهانی ۱۹۹۴، در مقابل برزیل اولین ضربه پنالتی تیمش را از دست داد. [ ۲] او در جام جهانی ۱۹۹۴ در حالیکه بازوبند کاپیتانی تیم ملی ایتالیا را بر بازو داشت، در مرحله گروهی بازی ها دچار مصدومیت شد، اما با صعود ایتالیا، به دیدار نهایی رقابت ها، در این دیدار حضور داشت و با رهبری خط دفاع ایتالیا، ۱۲۰ دقیقه زوج خط حمله برزیل روماریو و ببتو را در گلزنی ناکام گذاشت. بارزی در ضربات پنالتی، به عنوان اولین پنالتی زن ایتالیا معرفی شد و آخرین ضربه خود برای تیم ملی کشورش را، به بالای دروازه کلودیو تافارل دروازه بان برزیل فرستاد. او پس از کسب نائب قهرمانی جام جهانی به همراه ایتالیا، از بازی های ملی خداحافظی کرد. بارزی تا سال ۱۹۹۷ در باشگاه میلان حضور داشت و در پایان فصل ۹۷–۱۹۹۶ کفش های خود را آویخت.
این مدافع بازیساز همراه فرانس بکن بائر آلمانی، از بهترین لیبروهای تاریخ فوتبال می باشد. یک بازیکن کامل با خصوصیات توأم دفاعی، هجومی، بازیسازی، رهبری و هدایت کننده تیم که در قلب تیم میلان در اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ قرار داشت.
وی به عنوان کاپیتان میلان دو بار در سال های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ جام قهرمانی باشگاه های اروپا را بالای سر برد. بارزی در نظرسجی مجلهٔ ورلد ساکر در لیست یک صد فوتبالیست برتر قرن بیستم در رتبهٔ نوزدهم جای گرفت. [ نیازمند منبع]
بارزی بازیکن سابق و مدیر آکادمی میلان میهمان ویژه پرسپولیس در شهرآورد هفتاد و ششم تهران بود. [ ۳]
wiki: فرانکو بارزی