فرانکو ارچیبوگی

فرانکو آرچیبوگی. فرانکو آرچیبوگی ( Franco Archibugi ) ( زاده ۱۸ سپتامبر ۱۹۲۶ – درگذشته ۲۳ نوامبر ۲۰۲۰ ) ، دانشمند علوم سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، استاد دانشگاه در بخش سیاست اقتصادی و آمایش سرزمین، اهل ایتالیا بود. او به طور گسترده در ایتالیا و آژانس های دولتی بین المللی کار می کرد؛ از جمله در حوزه های توسعه اقتصادی، رفاه اجتماعی و سیاست همکاری. آرچیبوگی نویسنده چندین کتاب در حوزه نظریه برنامه ریزی و روش شناسی بوده و از جمله نظریه پردازان و طرف داران رشته جدید و واحد برنامه ریزی بود – «پلانولوجی» – که هدف آن ایجاد یک پل ارتباطی میان پیشرفت علمی نظری در اقتصاد و سایر علوم اجتماعی با اثرگذاری و مدیریت واقعی سیاسی و اداری، است. پس از بازنشسته شدن از وظایف دانشگاهی، هنوز هم در حوزه پژوهش فعال بوده و به عنوان رئیس مرکز مطالعات برنامه ریزی کار می کرد. او در سن ۹۴ سالگی، در نوامبر ۲۰۲۰ در شهر روم درگذشت. [ ۱] [ ۲]
متولد ۱۹۲۶ میلادی در شهر روم و فرزند ویلون نواز کورادو آرچیبوگی و آدیلینا فرانسیا، او نوه مورخ هنر، انیو فرانسیا بود.
او با انجام دادن اقدامات نمایشی کوچک مانند توزیع کردن برگه های آگهی سوسیالیستی در سینماها و با پخش کردن میخ های دارای چهاروم لبه در ویا فلامینیا در روم، در مقاومت شرکت می کرد. پس از آزادی روم در ۱۹۴۴ میلادی، او یکی از رهبران در احیای مجدد فدراسیون جوانان سوسیالیست ایتالیا به رهبری ماتیو ماتیوتی، لئو سولاری و ماریو زاگاری بود، آشنایی او با زوگاری و دوست وی جیورجیو روفولو بعداً یک رابطه طولانی مدت مبدل شد. طی همان سال ها، وی همچنین در راستای بنیان گذاری شعبه ایتالیای بین المللی چهاروم، همراه با جیورجیو روفولو، همکاری نمود. [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶]
نخستین شغل وی در وزارت بازسازی بود، از نزدیک با وزیر میوکیو روینی و رئیس کابینه وی به نام فیدیریکو کافی کار نموده و هنگام اجرای طرح مارشال از ایتالیا در اروپا نمایندگی می کرد. او همراه با کافی تا زمانی ناپدید شدنش، بسیار دوستی عمیق داشت. [ ۷]
او که دانشجوی مؤسسه فلسفه دانشکده ادبیات و فلسفه در دانشگاه ساپینزای روم بود، استادی همانند گویدو کالوجیرو و دوستان و همکلاسانِ درخشان و جوان همانند لوسیو کولیتی، ایمیلیو گالونی، تولیو گریجوری و چینارو ساسو داشت و تز خود را تحت راهنمایی کارلو انتونی در مورد عصر روشن گری آلمان نوشت.