سر فرانک کاوندیش لاسلز GCB GCMG GCVO PC ( زاده ۲۳ مارس ۱۸۴۱م. – درگذشته ۲ ژانویه ۱۹۲۰م ) دیپلمات بریتانیایی که به عنوان سفیر در روسیه و آلمان و ایران خدمت کرد.
لاسلز در لندن متولد شد، او پنجمین پسر ویلیام لاسلز بود و پدرش سومین پسر هنری لاسلز یعنی دومین ارل هروود بود. مادر او لیدی کارولین هاوارد، دختر جورج هاوارد، ششمین ارل کارلایل بود. او در مدرسه هارو تحصیل کرد و در سال ۱۸۶۱م. به خدمت سرویس سیاسی درآمد.
... [مشاهده متن کامل]
لاسلز در سفارتخانه های بریتانیا در مادرید، پاریس، رم، واشینگتن دی سی و آتن در سمت های پایین تر یه عنوان کارمند خدمت کرد. او در سرویس سیاسی توسط ریچارد لیون، اولین ویسکونت لیون، آموزش دید و عضوی از «مدرسه لیونز» بود که در ساختار سیاسی بریتانیا طرفدار حزب محافظه کار است. لاسلز از ۲۰ مارس تا ۱۰ اکتبر ۱۸۷۹م. در آخرین سال های سلطنت خدیو اسماعیل پاشا، سرکنسول مصر بود. در سال ۱۸۷۹م. او در بلغارستان که از زمان معاهده برلین در سال ۱۸۷۸م. یک حکومت خودمختار بود، سرکنسول شد. سپس تا سال ۱۸۸۷م. در بلغارستان ماند و در ادامه به عنوان وزیر مختار، از ۱۸۸۷م. تا ۱۸۹۱م. در رومانی؛ و از ۱۸۹۱م. تا ۱۸۹۴م. در ایران خدمت کرد، در ایران خواهرزاده اش گرترود بل با او دیدار کرد. او بین سال های ۱۸۹۴م. و ۱۸۹۵م. برای مدت کوتاهی به عنوان سفیر در روسیه خدمت کرد، اما در سال آخر به عنوان جانشین سر ادوارد مالت به عنوان سفیر در آلمان منصوب شد.
دوران مسئولیت او در برلین شاهد گسیختگی فزاینده در روابط آلمان و بریتانیا بود و لاسلز مجبور شد تنها چند روز پس از ورودش با تأثیرهای واقعه معروف به تلگرام کروگر مقابله کند. روابط او با امپراتور ویلهلم دوم همیشه صمیمانه بود، اما او از سیاست های صدراعظم آلمان برنهارد فون بولو ناراضی بود. او در سال ۱۹۰۸م. از مقام خود استعفا داد اما تا زمان جنگ جهانی اول در روابط انگلیس و آلمان نفوذ داشت.
لاسلز در سال ۱۸۸۶م. به عنوان شوالیه KCMG، برگزیده شد و در سال ۱۸۹۲م. به مقام GCMG ارتقا یافت، در سال ۱۸۹۷م. به GCB منتصب شد، و GCVO در سال ۱۹۰۴ پس از ملاقات پادشاه ادوارد هفتم با امپراتور ویلهلم دوم در کیل. او در سال ۱۸۹۴م. در شورای خصوصی پذیرفته شد
در سال ۱۸۶۹م. لاسلز با مری اما اولیف ( ۱۸۴۵–۱۸۹۷م ) ، دختر سر جوزف اولیف که پزشک سفارت بریتانیا در پاریس بود، ازدواج کرد. حاصل این ازدواج سه فرزند بود:
لاسلز در لندن متولد شد، او پنجمین پسر ویلیام لاسلز بود و پدرش سومین پسر هنری لاسلز یعنی دومین ارل هروود بود. مادر او لیدی کارولین هاوارد، دختر جورج هاوارد، ششمین ارل کارلایل بود. او در مدرسه هارو تحصیل کرد و در سال ۱۸۶۱م. به خدمت سرویس سیاسی درآمد.
... [مشاهده متن کامل]
لاسلز در سفارتخانه های بریتانیا در مادرید، پاریس، رم، واشینگتن دی سی و آتن در سمت های پایین تر یه عنوان کارمند خدمت کرد. او در سرویس سیاسی توسط ریچارد لیون، اولین ویسکونت لیون، آموزش دید و عضوی از «مدرسه لیونز» بود که در ساختار سیاسی بریتانیا طرفدار حزب محافظه کار است. لاسلز از ۲۰ مارس تا ۱۰ اکتبر ۱۸۷۹م. در آخرین سال های سلطنت خدیو اسماعیل پاشا، سرکنسول مصر بود. در سال ۱۸۷۹م. او در بلغارستان که از زمان معاهده برلین در سال ۱۸۷۸م. یک حکومت خودمختار بود، سرکنسول شد. سپس تا سال ۱۸۸۷م. در بلغارستان ماند و در ادامه به عنوان وزیر مختار، از ۱۸۸۷م. تا ۱۸۹۱م. در رومانی؛ و از ۱۸۹۱م. تا ۱۸۹۴م. در ایران خدمت کرد، در ایران خواهرزاده اش گرترود بل با او دیدار کرد. او بین سال های ۱۸۹۴م. و ۱۸۹۵م. برای مدت کوتاهی به عنوان سفیر در روسیه خدمت کرد، اما در سال آخر به عنوان جانشین سر ادوارد مالت به عنوان سفیر در آلمان منصوب شد.
دوران مسئولیت او در برلین شاهد گسیختگی فزاینده در روابط آلمان و بریتانیا بود و لاسلز مجبور شد تنها چند روز پس از ورودش با تأثیرهای واقعه معروف به تلگرام کروگر مقابله کند. روابط او با امپراتور ویلهلم دوم همیشه صمیمانه بود، اما او از سیاست های صدراعظم آلمان برنهارد فون بولو ناراضی بود. او در سال ۱۹۰۸م. از مقام خود استعفا داد اما تا زمان جنگ جهانی اول در روابط انگلیس و آلمان نفوذ داشت.
لاسلز در سال ۱۸۸۶م. به عنوان شوالیه KCMG، برگزیده شد و در سال ۱۸۹۲م. به مقام GCMG ارتقا یافت، در سال ۱۸۹۷م. به GCB منتصب شد، و GCVO در سال ۱۹۰۴ پس از ملاقات پادشاه ادوارد هفتم با امپراتور ویلهلم دوم در کیل. او در سال ۱۸۹۴م. در شورای خصوصی پذیرفته شد
در سال ۱۸۶۹م. لاسلز با مری اما اولیف ( ۱۸۴۵–۱۸۹۷م ) ، دختر سر جوزف اولیف که پزشک سفارت بریتانیا در پاریس بود، ازدواج کرد. حاصل این ازدواج سه فرزند بود:
