فرانچسکو مورازان

در ۱۸۰۸ فرانچسکو مورازان و خانواده اش به موروسلی نقل مکان کردند و آنجا در زمین هایی که آقای اوزه بیو به ارث برده بود، کار کردند. علاوه بر این، خوزه فرانسیسکوی جوان نیز در کارهای اداری شهردار شهر به او کمک کرد. در سال ۱۸۱۳ خانواده مورازان به تگوسیگالپا بازگشتند. در آنجا آقای اوزه بیو فرزندش را تحت سرپرستی لئون واسکز قرار داد که به او حقوق خصوصی، آیین دادرسی کیفری و کارهای دفتر اسناد رسمی را آموزش داد.
فرانچسکو اکنون به کتابخانه ای دسترسی داشت که از آن توانست زبان فرانسه را بیاموزد. این به نوبه خود به او امکان داد تا با آثار مونتسکیو، قرارداد اجتماعی ژان ژاک روسو، انقلاب فرانسه، تاریخ اروپا و همچنین شرح زندگی رهبران یونان و روم باستان آشنا شود. این فداکاری و روحیه پیشرفت گاه فرانچسکو را در زادگاه خود برجسته می نمود، تا آنجا که او حتی نماینده منافع برخی افراد در دادگاه های استعمار سلطنتی بود.
فرانچسکو مورازان در ۳۰ دسامبر ۱۸۲۵ در کلیسای جامع کومایاگوئه با ماریا جوزفا لاستیری ازدواج کرد. آنها صاحب یک دختر شدند، آدلا مورازان لاستیری، که در سال ۱۸۳۸ در سان سالوادور متولد شد. لاستیری متعلق به یکی از ثروتمندترین خانواده های استان هندوراس بود. پدر او تاجر اسپانیایی خوان میگوئل لاستیری بود که نقش مهمی در توسعه تجاری منطقه تگوسیگالپا داشت. مادرش مارگاریتا لوزانو، عضو یک خانواده قدرتمند کریولی بود.
ماریا جوزفا بیوه ای بود که برای اولین بار با استبان تراویسو یک زمین دار ازدواج کرده بود، و از او صاحب ۴ فرزند بود. با مرگ او، ماریا ثروت زیادی به ارث برد. این ثروت و حلقه جدیدی از دوستان قدرتمند و با نفوذی که از این ازدواج به دست آمد، شغل و کسب و کار مورازان و در نتیجه پروژه های سیاسی و نظامی وی را تقویت کرد.