فرانچسکو دی جورجو

فرانچسکو دی جورجو ( به ایتالیایی: Francesco di Giorgio ) ( ۲۳ سپتامبر ۱۴۳۹–۲۹ نوامبر ۱۵۰۱ ) نقاش، معمار و مجسمه ساز اهل سیه نا، ایتالیا و دانش آموختهٔ مدرسه هنر سیه نا بود. از دی جورجو به عنوان یکی از شناخته شده ترین مهندسان علوم نظامی در قرن چهاردهم میلادی نام برده می شود. [ ۱]
فرانچسکو مائوریتزیو دی جورجو دی مارتینو در سپتامبر ۱۴۳۹ غسل تعمید داده شد. اطلاعات زیادی در مورد دوران جوانی او در دست نیست، به جز اینکه به دلیل شباهت های سبک نقاشی، تصور می شود شاگرد لورنزو دی پیترو - معروف به بانوی پیر - بوده است. اولین اثر او به عنوان یک هنرمند، مجسمهٔ «یحیی تعمید دهنده» بود که در ۲۵ سالگی آن را خلق و بابت آن ۱۲ لیره دستمزد دریافت کرد. [ ۲]
به گفتهٔ نیکلاس پیوسنر ( به آلمانی: Nikolaus Pevsner ) او یکی از بهترین معماران سبک کواتروچنتو محسوب می شد و تقریباً هفتاد سازهٔ نظامی از جمله اولین استحکامات ستاره ای شکل را برای فدریکو دا مونته فلترو، کنت ( بعدها دوک ) اوربینو ساخت.
رسالهٔ معماری او با نام «رسالهٔ معماری، مهندسی و هنر نظامی» که سومین رسالهٔ کواتروچنتو بعد از رساله های لئون باتیستا آلبرتی و فیلارته بود، بعد از چندین دهه تلاش در سال ۱۴۸۲ به پایان رسید و در نسخهٔ خطی منتشر شد. [ ۳]
فرانچسکو دی جورجو کار خود را به عنوان معمار در کلیسای جامع سیه نا به پایان رساند. از جمله آثار او در این کلیسا، فرشتگان برنزی نصب شده در محراب و همچنین طراحی قسمتی از موزائیک های کف کلیسا هستند. طراحی کلیسای سن سباستین در والپیاتا، سیه نا نیز به او نسبت داده شده است. [ ۴]
نقاشی دی جورجو از «مدونا و کودک با دو فرشته» هم اکنون در موزهٔ هنر لو، کورال گیبلز، فلوریدا نگهداری می شود.
او دو بار متوالی ازدواج کرد که همسر اولش، کریستوفانا، اندکی پس از ازدواج آن ها در سال ۱۴۶۷ درگذشت. سپس در ۲۶ ژانویه ۱۴۶۹ با اگنس، دختر آنتونیو دی بندتو دی نروچو ازدواج کرد. [ ۲]
دی جورجو در سال هایی که به عنوان معمار و مهندس درگیر پروژه های مختلف بود، با هدف افزودن یک سوم آب بیشتر به منابع آب سیه نا، با یک مهندس دیگر قراردادی را برای کار بر روی آباره و سیستم آب نماها منعقد کرد. آن ها آب نمای میدان دل کامپو را گسترش داده و ضمن پیشرفت های دیگر در اطراف شهر، توانستند پروژهٔ خود را با موفقیت در سال ۱۴۷۳ به پایان برسانند. [ ۵]