فرانچسکا دا ریمینی

فرانچسکا در سال ۱۲۷۵ میلادی یا حوالی آن با جووانی مالاتستا ( ایتالیایی: Giovanni Malatesta ) ازدواج کرد. جووانی مردی زشت رو بود. پس از آنکه فرانچسکا به دربار راه یافت، با دیدن برادر جووانی، پائولو که مردی بسیار زیبا بود، شیفته او شد. آن دو دور از چشم جووانی رابطه عاشقانه ای را آغاز کردند. روزی هنگامی که جووانی به قصر برمی گردد، فرانچسکا و برادرش را می بیند که در حال عشق بازی با یکدیگرند. به سرعت با شمشیر به آن ها حمله کرده، آن دو را می کشد.
در سده ۱۹ میلادی داستان زندگی پائولو و فرانچسکا الهام بخش خلق و اقتباس بسیار آثار نمایشی، اپرایی و سمفونیایی شده است.
• دانته آلیگیری، کمدی الهی ( ۱۳۰۸–۱۳۲۱ )
• جیمز هنری لی هانت، داستان ریمینی ( ۱۸۱۶ )
• پائولو کارلینی، فرانچسکا دا رمینی، اپرا ( ۱۸۲۵ )
• یان نرودا، فرانچسکا دا رمینی، نمایشنامه ( ۱۸۶۰ )
• گابریله دانونزیو، فرانچسکا دا رمینی، تراژدی ( ۱۹۰۱ )
• مارسل شووب، فرانچسکا دا رمینی، نمایشنامه ( ۱۹۰۳ )
• سرگئی راخمانینف، فرانچسکا دا رمینی، اپرا ( ۱۹۰۶ )
• ریکاردو زاندونای، فرانچسکا دا رمینی، اپرا ( ۱۹۱۴ )
• پیوتر ایلیچ چایکوفسکی، فرانچسکا دا رمینی، پوئم سمفونیک ( ۱۸۷۶ )
• جواکینو روسینی، فرانچسکا دا رمینی ( ۱۸۴۸ )
• ژان اگوست دومینیک انگر، پائولو و فرانچسکا، روغن روی بوم ( ۱۸۱۹ )
• آری شفر، فرانچسکا دا رمینی، روغن روی بوم ( ۱۸۵۵ )
• گوستاو دوره، فرانچسکا دا رمینی، ( ۱۸۵۷ )
• جرج فردریک واتس، پائولو و فرانچسکا، روغن روی بوم ( ۱۸۷۲–۱۸۸۴ )
• آگوست رودن، بوسه، مجسمه مرمری ( ۱۸۸۸ )