فرانسیسکو پیزارو

او پسر نامشروع یک سرهنگ بود. او نخستین بار در ۱۵۰۲ به همراه ناوگانی بزرگ از کاستیل به هیسپانیولا گام نهاد. در ۱۵۱۳ همراه با گروهی دیگر به باریکه پاناما رفت و از نخستین اروپاییانی بود که کرانه های اقیانوس آرام را می دیدند. در آینده با موضع گیری های سیاسی اش توانست کلانتر شهر پاناما گردد.
از ۱۵۲۲ که لشکرکشی ها به آمریکای جنوبی آغازشد، نخستین بومیانی که با اروپاییان رودررو شدند به آنان داستان شهری دارا به نام پرو را گفتند. افسانهٔ ال دورادو از اینجا گسترش یافت. این داستان و به همراه آن گزارش های ارنان کورتس از مکزیک پیزارو را انگیزاند تا به آمریکای جنوبی راهی شود.
در ۱۵۲۴ پیزارو نخستین سفرش را آغاز نمود. در این نخستین سفر کامیابی چندانی به دست نیامد چه که گروه دچار کم خوراکی و بدی آب و هوا و جنگ با بومیان شدند و سرانجام بازگشتند.
دو سال پس از آن پیزارو توانست اجازهٔ سفر دومی را از فرماندار پاناما بگیرد و اینگونه با دو کشتی راهی جنوب شد تا به کرانه های باتلاقی کلمبیا رسید. آنها از خط استوا گذشتند. در ساحل به پارچه و زر و سیم و زمرد دست یافتند. این غنائم سبب پدیدآمدن چنددستگی میان گروه پیزارو گردید. همچنین گروه برای نخستین بار لاما را دیدند و آن را شتر کوچک خواندند.
هنگامی که برای سفر سوم دولت اسپانیا وی را یاری نکرد، پیزارو به اروپا بازگشت و دست به دامان شارل پنجم پادشاه امپراتوری مقدس روم و ایزابلا شهبانوی پرتغال گشت و آنان بدو وعدهٔ یاری برای گشودن پرو را دادند. سرانجام این سفر در ۱۵۳۰ از پاناما به سوی پرو انجام پذیرفت.
در ۱۵۳۲ پیزارو در نبرد کاخامارکا با نیرویی کمتر از دویست تن ارتش ۸۰ هزارنفره اینکا را شکست داد و آتاهوالپا امپراتور ایشان را به بند کشید. سرانجام او را به گناه کشتن برادرش و نیز کوشش بر ضد پیزارو در ۲۶ ژوئیه ۱۵۳۳ خفه کردند. یک سال پس از آن پیزارو به کوزکو تاخت تا اینچنین چیرگی بر پرو را تکمیل سازد. در این میان زیبایی کوزکو بر کشورگشا اثرگذار بوده است. پس از چیرگی بر پرو بود که پیزارو شهر لیما را در جایگاه پایتخت تازهٔ این سرزمین پایه ریخت.