فرانسوای یکم

فرانسوای اول ( به فرانسوی: François I ) ( ۱۲ سپتامبر ۱۴۹۴ – ۳۱ مارس ۱۵۴۷ ) پادشاه فرانسه از ۱۵۱۵ میلادی تا زمان مرگش بود. در زمان او، فرانسه شاهد تغییرات گسترده فرهنگی بود و از این حیث برخی اوقات وی را اولین رهبر دوره رنسانس فرانسه در نظر می گیرند. از سوی دیگر رقابت دائمی او با کارل پنجم برای برتری در اروپا به جنگ های طولانی و ویرانگر نظامی منجر شد که پیامدهای آن به اصلاحات پروتستانی انجامید.
وی که حامی هنرهای عجیب و غریب بود، بسیاری از هنرمندان ایتالیایی از جمله لئوناردو داوینچی را جذب دربار خود نمود. سلطنت فرانسوا با ظهور سلطنت مطلقه در فرانسه، گسترش اومانیسم و پروتستانتیسم و آغاز کاوش فرانسه در جهان جدید، تغییرات مهمی در فرهنگ یافت. ژاک کارتیه و دیگران ادعا کردند که سرزمین های قاره آمریکا را برای فرانسه در اختیار دارند و زمینه را برای گسترش اولین امپراتوری استعماری فرانسه فراهم می کنند.
وی به سبب نقشش در توسعه و ترویج زبان فرانسه، به Le Père et Restaurateur des Lettres ( "پدر و مرمت گر حروف" ) معروف شد. وی همچنین به دلیل درگیری شخصی در جنگ ها علیه رقیب بزرگ خود امپراتور کارل پنجم که همچنین پادشاه اسپانیا بود، به نام های François du Grand Nez ( "فرانسیس بینی بزرگ" ) ، Grand Colas و Roi - Chevalier ( "شوالیه شاه" ) شناخته می شد. [ ۲]
فرانسوا به دنبال سیاست پیشینیان خود جنگهای ایتالیا را ادامه داد. جانشینی کارل پنجم به هلند بورگوندی، تخت اسپانیا و انتخاب بعدی وی به عنوان امپراتور مقدس روم به معنای محاصره فرانسه از نظر جغرافیایی توسط پادشاهی هابسبورگ بود. وی در مبارزه علیه سلطه سلطنتی، از هنری هشتم انگلیس در میدان پارچه طلا حمایت خواست. [ ۳] هنگامی که این کار ناموفق بود، او اتحادی فرانسوی و عثمانی با سلطان مسلمان سلیمان قانونی تشکیل داد، اقدامی بحث برانگیز برای یک پادشاه مسیحی در آن زمان. [ ۴]
هنگامی که فرانسوا در حال تحصیل بود، ایده های ناشی از دوره رنسانس ایتالیا در فرانسه تأثیرگذار بودند. برخی از مربیان او، مانند فرانسوا دسمولین دو روففورت ( مربی لاتین وی، که بعداً در زمان سلطنت فرانسوا با عنوان Grand Aumônier de France لقب گرفت ) و کریستف دو لونگوئل ( یک انسان دوست برابانی ) ، جذب این طرز تفکر جدید شدند و برای تحت تأثیر قرار دادن فرانسوا تلاش کردند. تحصیلات آکادمیک وی در ریاضیات، جغرافیا، دستور زبان، تاریخ، خواندن، هجی و نوشتن بوده است و به زبان های عبری، ایتالیایی، لاتین و اسپانیایی تبحر پیدا کرده بود. فرانسوا برای یادگیری شمشیرزنی، رقص و موسیقی پرداخت و عاشق تیراندازی با کمان، شاهین، اسب سواری، شکار، دویدن و کشتی بود. وی در پایان به مطالعه فلسفه و کلام پرداخت و شیفته هنر، ادبیات، شعر و علوم بود. مادر وی که تحسین زیادی نسبت به هنر رنسانس ایتالیا داشت، این علاقه را به پسرش منتقل کرد. اگرچه فرانسوا تحصیلات اومانیستی نگرفت، اما بیش از هر پادشاه قبلی فرانسه تحت تأثیر اومانیسم بود.