فرانسوا اسیزی قدیس

فرانسوا آسیزی قدیس. فِرانْسوا آسّیزی، قدیس (۱۱۸۲ـ ۱۲۲۶م)(St Francis of Assisi )
فِرانْسوا آسّیزی، قدیس
(به ایتالیایی: فرانْچِسْکو، به فرانسه سن فرانسوا؛ نام اصلی: جووانّی برناردونه) در ۱۲۰۹ فرقۀ کاتولیک برادران فرانسیسکن و در ۱۲۱۲م با کلر قدیسه، فرقۀ «کلرهای فقیر» را بنیاد نهاد. گویند در ۱۲۲۴م حالی عارفانه به او دست داد که طی آن «استیگماتا» (پنج زخم صلیبی عیسی مسیح) بر بدنش نقش بست. قصه ها نقل کرده اند از این که می توانست وحوش را افسون و رام کند. او قدیس حامی بوم شناسان و یادروزش ۴ اکتبر است. در ۱۲۲۸م قدیس شناخته شد. پسر تاجری ثروتمند بود و بیست و اندی سال بیش نداشت که پس از دوره ای سپاهیگری دو بار در حال بیماری خوابی دید که زندگی اش را دگرگون کرد. بر آن شد که دستورات عهد جدید را موبه مو اجرا کند و در فقر و خدمت زندگی کند و موعظۀ انجیل را به شکل ساده ای آغاز کرد. در ۱۲۱۹م برای دعوت سلطان مصر به مسیحیت به آن سرزمین رفت و یک ماه در اردوی او زندگی کرد. پس از آن که به ایتالیا بازگشت، از سرکردگی برادران دینی کناره گرفت. دربارۀ زندگی او کتاب هایی نوشته شده که از آن جمله دو کتاب به نام های سرگشتۀ راه حق اثر کازانتزاکیس و رفیق اعلی اثر کریستیان بوبَنکه به فارسی ترجمه شده اند.