فرانتس گرهارد وگلر

فرانتس گِرهارد وِگلِر ( به آلمانی: Franz Gerhard Wegeler ) ( زادهٔ ۲۲ اوت ۱۷۶۵ – درگذشتهٔ ۷ مهٔ ۱۸۴۷ ) پزشک و زندگی نامه نویس اهل آلمان و از دوستان دوران کودکیِ لودویگ فان بتهوون، آهنگساز بزرگ بود.
پسرش، یولیوس اشتفان وِگلِر[ ۱] ( ۱۸۰۷–۱۸۸۳ ) تاریخ نگار بود.
فرانتس گِرهارد وِگلِر تحصیلات دانشگاهی اش را در دانشگاه های بن و وین گذراند. پس از اتمام تحصیلاتش در اتریش، به بن بازگشت و از سال ۱۷۸۹ در آنجا به تدریس پزشکی قانونی و پزشکی زایمان اشتغال داشت. در سال ۱۷۹۴، در جریانِ جنگ های انقلاب فرانسه، از بن فرار کرد و به وین بازگردانده شد. در آنجا دوستی او با بتهوون ادامه یافت. وِگلِر، پس از گذراندن دو سال در وین، به عنوان مربی و پزشک عمومی به بن بازگشت.
در سال ۱۸۰۷ به کوبلنتس نقل مکان کرد و در آنجا به خدمات اجتماعیِ پروس پیوست و چندین نشانِ معتبر هم به دست آورد.
وِگلِر فراماسون بود. بتهوون با او دربارهٔ موسیقیِ خود ارتباط برقرار کرد.
دکتر وِگلِرِ باهوش، به خاطر زندگی نامه ای که در سال ۱۸۳۸، یعنی ۱۱ سال پس از درگذشتِ بتهوون، با همکاریِ فردیناند ریس منتشر کرد، [ ۲] در دنیای موسیقی شناسی نیز معروف است. تاریخ نگاران، این خاطرات را منبعی مهم و قابل اعتماد دربارهٔ زندگی آهنگساز بزرگ می دانند.