فراق نامه

لغت نامه دهخدا

فراق نامه. [ ف ِ / ف َ م َ / م ِ ] ( اِ مرکب ) نامه ای که در آن شرح جدایی از دوست بود :
فراق نامه سعدی به هیچ گوش نیامد
که دردی از سخنانش در او نکرد سرایت.
سعدی.
فراق نامه سعدی عجب که در تو نگیرد
و اًن شکوت الی الطیر نحن فی الوکناتی.
سعدی.
رجوع به فراق شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) نامه ای که در آن شرح جدایی از دوست بود .

دانشنامه آزاد فارسی

مثنوی عاشقانه ای به فارسی، از سلمان ساوجی. این مثنوی به خواهش اویس جلایری، برای یادآوری خاطرۀ عشق او به بیرم شاه، فرزند خواجه مرجان، سروده شد. بیرم شاه در ۷۶۱ق، براثر کشاکش های درباری، سلطان اویس را ترک گرفت و به بغداد رفت و در ۷۶۹ق درگذشت، اما اندکی پیش از مرگش، این قهر به آشتی کشیده شده بود. سلمان این مثنوی را، در ۷۷۰ق، سرود و داستان عشق سلطان اویس به بیرم شاه را، که داستانی واقعی بود، در آن بیان کرد. استفاده از سرگذشتی واقعی در سرودن یک مثنوی عاشقانه، روش و سخن او را تا اندازه ای به سنایی و امیرخسرو دهلوی نزدیک کرد. در پایان این مثنوی، شاعر از جدایی ها در سرگذشت های لیلی و مجنون، شیرین و فرهاد و دیگران یاد می کند و از این راه می کوشد تا سلطان اویس را آرامش بخشد. این مثنوی در ۱,۷۰۰ بیت، در بحر متقارب مثمن مقصور یا محذوف، است. فراق نامه در کلیات سلمان ساوجی به چاپ رسیده است (تهران ۱۳۳۷ش؛ همان جا، ۱۳۷۶ش).

پیشنهاد کاربران

فراق نامه: نامه یا کتابی که در آن از فراق و هجر یار سخن می رود سعدی غزل های خود را فراق نامه می نامد.
( ( فراق نامه سعدی به هیچ گوش نیامد
که دردی از سخنانش در او نکرد سرایت ) )
( گزیده غزلیات سعدی، حسن انوری، انتشارات علمی، چ اول، ۱۳۶۹، ص۱۶۹. )

بپرس